Өлең, жыр, ақындар

Адам – ағын, толқынды заман – арна

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 602
Адам – ағын, толқынды заман – арна,
Күн көтеріп уақыт барады алға.
Тізгін тартып, қайрылып қарамайды,
Үкім айтып үстінен қарағанға.
Түсіруде қиялдың алмасын жел,
Түсінуге талпынбау қанға сіңген.
Ашық жолы болмаса әділеттің,
Кім бұрады заманның арнасын кең.
Өсіп-өнер өмірдің діңі берік,
Керуен тартар сәулесін күнім өріп.
Сөз айтуға жасқанар ел атынан
Тіршіліктің кеткендер тіліне еріп...
Жапырақ – өмір дірілдеп тал басында,
Ақыл-күші адамның арбасуда.
Ағыстарды асатып ағыстарға,
Айналуда уақыт арнасында.
Жер тірлігін бағып тұр аспан ғана:
«Менен жоқ, – деп, – дүниеде асқан дана».
Бұлқынады біреулер, ұмтылады,
Бұрғысы кеп ағысты басқа арнаға...
Бара жатыр бір ағыс ауып менен,
Қанатыммен гүлімді жауып келем.
Бір-бір бомба басында адамзаттың
Жасырынып жатқандай қауіптенем...
Алаң көңіл, алау сөз, алау әнің,
Тұтқа болып уақытқа саналы ағын,
Ағыс қосып ағысқа алға шығып,
Арнасын жеп келесің замананың.
Өмір – теңіз, толқыны – тірі халық,
Шұғыла шашар көгінен күні жарық.
Ортаймайтын арманның арнасына
Уақытты адам барады бұрып алып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Гүл тәрізді өмірім ерте солар, ерте өніп

  • 0
  • 0

Гүл тәрізді өмірім ерте солар, ерте өніп,
Кеудеңдегі бір жүрек суып, бірде өртеніп.
Қайда қалды япыр-ау, бір кездегі ұяңдық,
Қайда қалды ғашықтың алдындағы еркелік.

Толық

Кең өмірден кездестіріп сені алғаш

  • 0
  • 0

Кең өмірден кездестіріп сені алғаш,
Алғаш менің жас жүрегім гүл атты.
Сол бір көктем енді қайтып оралмас,
Сол бір көктем күлдіріп, кеп жылатты...

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Жүрегім шаншып сыздай ма,
Беріліп сұрғылт күзгі ойға?
Қызғалдақ терген қырлардан
Қызыл көйлекті қыз қайда?

Толық

Қарап көріңіз