Құдайым-ау!

Құдайым-ау!
Бүгін бізді елеңіз,
Қоңыр күзде бақты кезіп келеміз.
... Сенің айтқан жылы сөзің – керемет,
Жанға салған өшірілмес терең із.
Сендер емес – сезімімнен тысқары,
Ән салыңдар, алтын бақтың құстары.
Бозторғайым, сенің салған әуенің
Боз таңдарда қаламымды ұштады.
Аяулым-ау!
Куә болсын мына бақ,
Мені құшқан мына бақта тұра қап,
Сүйем деші, айқайлашы сүйем деп,
Құлақ түрсын мына алап!
Сүйемін деп айқайлашы
Дауысың
Дүр сілкінтсін, манаураған тау ішін.
Құлақтансын күлгін түсті мына әлем,
Күн мен түннің аралығы – ауысым.
Жүрегіңді алшы, жаным, қолыңа,
Мен құрбанмын жалғыз сенің жолыңа.
Құшағымды ашамын да бағыма,
Қырын көзбен қарап тұрам сорыма!
Артымда қал – азабым,
Құс боп енді қанатымды қағамын.
Жаным менің!
Сүйем деген сөзіңді,
Алқа қылып мойыныма тағамын!..
Бар ма, айтатын тағы әнің?..

---