Өлең, жыр, ақындар

Аққу өлді

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 330
Аққу өлді...
Ақкөлінен айрылды,
Қанатымен сабап-сабап айдынды.
Аңшы тұрды анық-қанық сыр ұқпай,
Ақын ғана –
Аһ ұрды да, қайғырды.
Аққу өлді...
Ақтық демін бір алып,
Осылайша опат болды бір «алып».
«Қу жанымды қалдыра гөр, құдай!» – деп
Тағдырынан өтінген жоқ, сұранып.
Аққу өлді...
(Өлетінін білмеді!)
Ойда жоқта үзілді де, тіл-демі,
Ілінгенде қарауылына мылтықтың
Іркілмеді... жүре берді ілгері.
Аққу өлді...
Ақша беттен жас тайып,
Аққуларды енді жоқтап бастайық...
Қос ауыздың ұңғысынан үрікпей
Қарауылға қарап тұрды-ау қасқайып!
Аққу өлді...
Кім еді оны өлтірген?!
Дәл осыны айта алмадым еркіммен.
Аққуымнан айрылған соң
Амалсыз –
Арылмадым бойға біткен дертімнен.
Аққу өлді...
Айдын көлдің ажары
Сұлық жатыр... тарқағандай базары.
...Оттан емес,
Судан емес ажалы,
Бұл сұмдыққа Адам ғана жазалы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не десең де мақұлмын

  • 0
  • 0

Не десең де мақұлмын,
Айналайын ақылдым.
Сен жоқ жерде – пақырмын,
Сен бар жерде – батырмын.

Толық

Сағым далаға

  • 0
  • 0

Сағым далаға
салт атпен шықтым салдыртып,
Сылаң күреңнің
ақ сабын терін алдыртып.

Толық

Арша

  • 0
  • 0

Құм мен тастың арасын жарып шыққан,
Айналайын дәл сендей жарықтықтан.
Бай да ұққан сырыңды, батыр да ұққан,
Ауру-сырқау, мүсәпір, ғаріп те ұққан.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер