Өлең, жыр, ақындар

Қарқаралы басында – жалғыз арша

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1233
«Қарқаралы басында – жалғыз арша»
Деп шырқаған Мәдидің әні қалса,
Тәттімбеттің табаны тиген жердің
Топырағын тап басып танып алса.
Жиегін жалатқандай алтынменен,
Даламнан дарқандықтың қалпын көрем.
Сұңғыла сүйрік талдар бой түзеген,
Қарасаң көңіл шалқып, балқыр денең.
Еркелеп ертелі-кеш ескен желің,
Жауыннан, дауылдан да сескенбедің.
Шыршалар сұңғақ ұстап өз денесін,
Өзінің әуестей ме өскен жерін.
Қарқаралы...
Басыңда бұлтың бар ма?
Сенен тарих тағы бір жыр тыңдар ма?
Көкшіл буың кешкілік бой көтеріп,
Сосын барып сүңгиді сұр құмдарға.
Қарқаралы...
Атағың, атың барда
Саған, сірә, жаманат жақындар ма?
...Құзғынға қоныс болмас қайран мекен,
Ат басын тірете бер ақындарға.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Батыраштың балтасы

  • 0
  • 0

Құлагердей, дүние-ай, ат қалмады,
Соны ойлаудан сабыр мен дәт қалмады.
Әлі күнге жатқандай толастамай,
Арғымақтың арқырап аққан қаны.

Толық

Балқаймақ

  • 0
  • 0

Бір-біріне қыдырса сапар болған,
Дастарқанын кең жайып татар мол дәм.
Арғы беті белестің, бергі беті –
«Егін көлде» екі ауыл қатар қонған.

Толық

Елорда, сенен айналдым

  • 0
  • 0

Ішінде өмір - майданның
Келеді деме, қайдан мұң?!
Жарқырап қанша тұрса да,
Табады адам Айдан мін.

Толық

Қарап көріңіз