Адасқан бұлақ
- 0
- 0
Адасқан бұлақ,
Жартастан құлап,
Сүйетін еді Күн шуақ.
Арманшыл еді,
Жап-жаңа үй!
Есігінен аттаса мұң қаша ма?
Таусылмайтын ән сынды тыңдаса да,
Тас емшегін идірген Алматының
Шет жер де болар азға сын,
Білесің атың озбасын.
...Көзімді көкке қадаймын
Көрсетпейін деп көз жасым.
Інкар
Өте күшті тақ пақ