Өлең, жыр, ақындар

Дүниені жапқанда қараңғылық

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 350
Дүниені жапқанда қараңғылық,
Мазалайды түсіме Арал кіріп.
Не жаздым деп қараймын айналама,
Көңілімде жоқ қылау, арам қылық.
Бермеген соң не қажет өмір опа,
Жүрек сыздап, ми мұздап, көңіл – қапа.
Азияның қарайды ажарына,
Аяушылық сезіммен Еуропа!
Қандай қырсық төтеннен жолықты кеп,
Булығады ызаға толып жүрек.
Келер ұрпақ аңыз ғып айтар ма екен,
«Баяғыда... бір теңіз болыпты!» – деп.
Қар жауғандай көңілге қарашада,
Қажыттың-ау жүрекке жара сала.
Қанатымен су сепкен қарлығаштай,
Қалай ғана түсемін арашаға?
Жердің әбден құлазып тозғанынан,
Айрылғандай аяулы боздағынан.
Туған жерін тәрк етіп барады жұрт,
Жеріп кеткен құландай өз қағынан.
Қадірліңе қарашы, қарайлашы,
Мансап емес, шен емес, ар ойлашы!
Оспадарсыз ожардың қолы тиіп,
Быт-шыт болған жерімнің шарайнасы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әйел сүйсе...

  • 0
  • 0

Таңдайына бал ғана татып тұрған,
Жанарына мұң емес, жақұт тұнған.
Әйел сені сүймесін,
Әйел сүйсе –

Толық

Мергеннің әңгімесі

  • 0
  • 0

Айналып өтіп едім Айнакөлден,
Қалың құс қапталдады қайдан келген.
Су кешіп қамысақтан мамыр қусаң,
Қызығың ештеңе емес жайда көрген.

Толық

Қыран

  • 0
  • 0

Төбеден сорғалаған жауынша ағып,
Қанаты бұлт оранып, дауыл қағып.
Қалпынан танбайды әсте қайран қыран,
Көрмеген ештеңеден тауын шағып.

Толық

Қарап көріңіз