1997 жыл
- 0
- 0
Жаратқан ием, тарылмай таңғы
Нұрын себеді. Тістенбе.
Жүрегім қалай жарылмай қалды
Аспаным Жерге түскенде?
Отан - ана
Көздерімдей көлдерін мұң басқан.Жапырағы желімен, даламен сырласқан.
Мүлгіп жатқан кеңістік, үнсіздік.
Туған ел. Не айтады түнгі аспан?
Бейіт жақта байғыз бар, қамығып
Үн шықты. Кетті ме ол да жалығып?
Бекет бойы бағана. Жолсерік
Жолығады жылда алғаш. Сарылып
Сағынышым нуында, суында.
Сарытаудың ән қарсы алды құмында.
Бейіттері қазақтың. Қуат ала бастайсың
Құдірет бар туған жерде шынында...
Отырасың елді көріп, торығып,
Көңілің бе - баса алмайды солығын.
Үш күн жүрем даласымен қазақтың,
Ал, арманым - қоңыр үнге жолығу!
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Түннің көзі
- 0
- 0
Қала оттары әлдене деп жымыңдап,
Шегінеді терезеге үңілсем.
Жерге жұлдыз құлағандай -жыпырлап,
Түнді үнсіз бақылаймын -түңілсем.
Қарап көріңіз
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
Кәусар
Авторы кім