Өлең, жыр, ақындар

Қадірім білінбей өзіңе

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 324
Қадірім білінбей өзіңе,
Сонау бір балауса көктемде.
Тамшы жас іркілген көзіме,
Ауылдан сен ұзап кеткенде.
Әдемі қыз болды қаншама,
Бірін де көзіме ілмедім.
Өзіңе қараушы ем тамсана,
Жанымды жаулайтын күлгенің.
Ешкімді көзіме ілмеспін,
Тәкаппар болған да кезім көп.
Сол балаң түйсікпен күн кештім,
Балалық аңсарым өзің боп.
Сүйкімді ең, одан соң пәк едің,
Ақ бантик байлаған шашыңа.
Бәрінен бақытты бала едім,
Бір сабақ отырсам қасыңа.
Сүймедім, сүйдірмей кетіп ең,
Көзге ілмей тілі жоқ ғашықты.
Сол үшін әлі күн өкінем,
Ол үшін жүрегім жазықты.
Ән аңсап домбыра ішегі,
Өлең боп Ай туды қияқты.
Ақ бантик есіме түседі,
Арыңның белгісі сияқты.
Сен болдың қара көз қалалық,
Қия алмай қоштастым өзіңмен.
Бір шумақ тіліме оралып,
Бір тамшы ыршыды көзімнен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ешкім де қозғалта алмас мық тағынан

  • 0
  • 0

Ешкім де қозғалта алмас мық тағынан,
Хан болсам іргесіне құт дарыған.
Қаһарланып өзімше жарлық қылсам,
Ләззат алып бәрінің бұққанынан.

Толық

Гүлдей бір қызды ұнаттым

  • 0
  • 0

Гүлдей бір қызды ұнаттым,
Күндей бір қызды ұнаттым.
Жалыны өртеп барады,
Жанында жанған шырақтың.

Толық

Естек қария

  • 0
  • 0

Сол атайдың болмысы өзгеше-тін,
Сөйлеп кетсе, шебердей сөзді есетін.
Көнерген көшелердің жиегінде,
Әр таңда құрдасымен кездесетін.

Толық

Қарап көріңіз