Өлең, жыр, ақындар

Қадірім білінбей өзіңе

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 361
Қадірім білінбей өзіңе,
Сонау бір балауса көктемде.
Тамшы жас іркілген көзіме,
Ауылдан сен ұзап кеткенде.
Әдемі қыз болды қаншама,
Бірін де көзіме ілмедім.
Өзіңе қараушы ем тамсана,
Жанымды жаулайтын күлгенің.
Ешкімді көзіме ілмеспін,
Тәкаппар болған да кезім көп.
Сол балаң түйсікпен күн кештім,
Балалық аңсарым өзің боп.
Сүйкімді ең, одан соң пәк едің,
Ақ бантик байлаған шашыңа.
Бәрінен бақытты бала едім,
Бір сабақ отырсам қасыңа.
Сүймедім, сүйдірмей кетіп ең,
Көзге ілмей тілі жоқ ғашықты.
Сол үшін әлі күн өкінем,
Ол үшін жүрегім жазықты.
Ән аңсап домбыра ішегі,
Өлең боп Ай туды қияқты.
Ақ бантик есіме түседі,
Арыңның белгісі сияқты.
Сен болдың қара көз қалалық,
Қия алмай қоштастым өзіңмен.
Бір шумақ тіліме оралып,
Бір тамшы ыршыды көзімнен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сезім

  • 0
  • 0

Махаббатсыз сәні келмес сазының –
Ақ өлеңмін...сүйдім сол да жазығым.
Тұмар қылып тағып алшы жырымды,
Тұма сынды тұнық қана нәзігім.

Толық

Шын емес

  • 0
  • 0

Куәсі боп нәркес пен наза күннің,
Бірі болдым айтулы әз ақынның.
Кешқұрым сүмбіленің саясында,
Жатып ап керемет жыр жазатынмын.

Толық

Құдай өзі қосақтаған қосағым

  • 0
  • 0

Құдай өзі қосақтаған қосағым,
Жүрегімді саған ғана ашамын.
Өзің барда кең екен ғой керегем,
Өзің барда бүтін екен ошағым.

Толық

Қарап көріңіз