Өлең, жыр, ақындар

Ана жон жанушырып қаскыр қашқан

  • 20.09.2021
  • 0
  • 0
  • 441
Ана жон жанушырып қаскыр қашқан,
Іздерін топ аттыға бастырмастан.
Жалт беріп сол бөрідей нуға сіңген,
Ол күндер көзден ұшты -ау таптырмастан.
Тазылы аңшыларға таптырмастан,
Қайқаң ғой ана жылы қасқыр қашқан.
Қос өзен төмен қарай құлай аққан,
Жанардай төмен аққан жас тұрмастан.
Ерке өзен сескенген ем ағысыңнан,
Қылаң ат қуат алғам шабысыңнан.
Егінге түсіп кеткен қозы-лақты,
Жүгіріп қайтарам деп жанұшырғам!
Қаңғитын шығарып ап үйін де естен,
Қабағы бар-жоғыңа түйілместен.
Кезеңнің аңшылары қаумалаған,
Қасымхан сол қасқырдың күйін кешкен.
Ешкімге аласарып кішірмеген,
Еңсесін ешқашанда түсірмеген.
Қу жанын қайда апарып жасырады,
Жатырлас бауыры да түсінбеген.
Бағатын әлдекімнің қабағын-ай,
Қағатын домыраның сағағын-ай.
Күніндей қарашаның бұлт айдаған,
Қайтейін мың құбылған заманым-ай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қақпан

  • 0
  • 0


Досым ғой деп жан сырымды ақтарғам,
Сосын... өсек өрттеріне қақталғам.
Бір әңгіме айтқым келіп оқталғам,
Сол бір адал, сол бір аңқау шақтардан.

Толық

Төрт мезгіл

  • 0
  • 0

Мына жолдар барады алып көктемге,
Ешқашан да оралмайды ол өткенге.
Жете сала өте шығар жазды iздеп,
Мұратына бiздей ол да жеткен бе?

Толық

Көктем. Кентау

  • 0
  • 0

Барлығы ұмытқандай мені мүлде,
Көргем жоқ бұндай азап өмірімде.
Жолданбай қалған кейбір хаттарымдай,
Жазылмай қалған шағым көңілімде.

Толық

Қарап көріңіз