Өлең, жыр, ақындар

Есептеспей есе бермес ай-күнмен

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 413
Есептеспей есе бермес ай-күнмен,
Сан сүрініп, табанымнан тайдым мен.
Сонда есіме балалығым түседі
Көктайғақта зырылдатып тай мінген.
Тайдан талай омақаса құлап ем,
Қиғылық сап, жер тепкілеп жылап ем.
Тай ғана емес, тулап жығар тағдырдың
Бар екенін сонда ұқпаппын мына мен.
Сондықтан да өзіме өзім бекем боп,
Сақтанамын құламасам екен деп.
Кім біледі, қаламын ба бел аспай,
Жүргенімде жер түбіне жетем деп?
Ойхой, өмір, бұлтарысың көп сенің,
Сараптадың, іріктедің, екшедің.
Керегемді кең жайып бір жататын
Көк шалғынды жазираны көкседім.
Бір жығылып, келемін мен бір тұрып,
Бір тасимын, қаламын бір іркіліп.
Көкірегімде гүл атады көктемім,
Жүрегімнің қызғалдағы құлпырып.
Алаңдатып ащы күдік, тәтті үміт,
Тұрам таңға тереземді қақтырып,
Тек жақсылық тілеуменен дүниеге,
Достарыма тілеуменен сәттілік.
Жанымды арман айдынына жүздіріп,
Мен іздеймін жүректерден ізгілік.
Түспесін деп пейілдерге бозқырау,
Соқпасын деп көңілдерден ызғырық.

1977



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайран өмір

  • 0
  • 0

Қайран өмір,
Қайда жібек самалың майда қоңыр?
Сенген жанның жанымда бірі де жоқ,
Күнге де бір, қараймын айға да бір.

Толық

Іңгәлап жатқан едің

  • 0
  • 0

Іңгәлап жатқан едің жөргегіңде,
Айғайлап келдің, міне, сен де елуге.
Көп шығар алдыңда әлі көрмегенің,
Аз емес ал бірақ та көргенің де.

Толық

Бір ғаламат ғұмыр кешіп

  • 0
  • 0

Арманымды сеземісің, аяулым,
Аққан судай күндіз­түні ояумын.
Бір ғаламат ғұмыр кешіп жүремін,
Арасында мың құбылған бояудың.

Толық

Қарап көріңіз