Өлең, жыр, ақындар

Бір танысқа

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 428
Шыныменен сен мені білесің бе, ей?!
Білетіндей
Көлгірсіп күлесің ғой.
Менің жаным – ақ таудың ақ бұлағы,
Сенің көңілің – кір-қоқыс күресіндей.
Жалпақтаған боласың жақын жанша,
Көңілімнің қымызын сапырғанша.
Қара тастай кеудеңді аспанға атар
Дауыл бұғып жанымда жатыр қанша.
Ақ көбік боп жүресің алып қашып,
Көрінген боп өзіңше халыққа ашық.
Сыр ашпақ боп сықсиып сығалайсың,
Жымсып келіп, жасырын жабықты ашып.
Сөз қозғайсың ділмәрсіп кешегіден,
Су шығарып тарихтың төсегінен.
Бүгіннің де бұйдасын кері тартып,
Әуресің пенделік есебімен.
Мен тағы боп ойнадым сұр шағылда,
Сен жатқанда көгеннің бұршағында.
Мен келемін тау жаққа тура тартып,
Сен келесің мәз болып құр сағымға.
Жарқыным-ау, шынымен не білесің?
Көрінгенге итініп, емінесің.
Енді ежіктеп жүрсің сен
Әлдеқашан мен оқыған өмірдің емлесін...

1977



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайғымды қалыңдаттың

  • 0
  • 0

Қайғымды қалыңдаттың неге менің,
Қасымда ұшып­-қонған көбелегім?
Жаныңа керегіңді қайдан табам,
Білмеймін өзіме де не керегін.

Толық

Тастаймын алыстарға көз қиығын

  • 0
  • 0

Тастаймын алыстарға көз қиығын,
Менің де қол жетпестей өз биігім.
Көңілдің ақ көбік қып көк дөненін,
Үміттің келем қуып жезкиігін.

Толық

Тозбайтын шапан жаптым

  • 0
  • 0

Елім деп ет жүрегі елжіреген,
Жақсы аға, жаны таза мөлдіреген.
Жетпістің жотасына шықтың, міне,
Ту тігіп жеті тауға желбіреген.

Толық

Қарап көріңіз