Өлең, жыр, ақындар

Балалық

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 2277
Балалық қалды бір қызық
Бұлдырап қырдың астында.
Әкетті жылдар мінгізіп
Біздерді асау тасқынға.
Балалық қалды – гүл қалды,
Дүние гүлдей ырғалды.
Болдық та жігіт сындарлы,
Біздерді уақыт сынға алды.
Көгілдір аспан – көк жібек,
Қараймыз алға жарысып.
Кеңейе түсіп көкжиек,
Келер күндермен танысып.
Шабамыз атты сабылтып,
Өтеміз судан жүздіріп.
Сарғайтып, қатты сағынтып,
Кірпігін ойдың сүздіріп.
Тартамыз тауға жасқанбай,
Қауіпті құз бен қиясы.
Біздерге құшақ ашқандай
Қиында қыран ұясы.
Жүреміз терге малшынып,
Бірде өрде, бірде еңісте.
Арқамыз жүктен жаншылып,
Шығамыз кейде тегіске.
Ол бізге бірақ қиын ба,
Тұрамыз бойды тік ұстап.
Тартамыз тағы қиырға,
Алған соң біраз тыныстап.
Көп жерден дәм-тұз татамыз,
Белгісіз – қашан тынамыз?
Таңменен бірге атамыз,
Күнменен бірге шығамыз.
Құтылып бізден қашар ма
Жүйрігі мынау жалғанның?
Күтіп ап алдан қашанда,
Тұрады ауылы арманның.
Барған жер сауық құрады,
Жеңілдер жанның жүгі ауыр.
Әйтсе де жетпей тұрады
Балалық деген бір ауыл.
Аңсаймыз қамсыз ойынды,
Жалт беріп, кейін қашамыз.
Бұра алмай бірақ мойынды,
Еріксіз алға басамыз.
Көкке ұшып,
Жайды кессең де,
От құшып,
Жалын кешсең де,
Балалық деген ауылға
Орала алмайды еш пенде,
Жолай алмайды еш пенде...

1980



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Отызбен сырласу

  • 0
  • 0

Жаныма сыйлап от ізгі,
Алысым түсті жақындай.
Жырлай алам ба отызды
Арындап Тұман ақындай?!

Толық

Жұлқынып жүйрік сынды кермедегі

  • 0
  • 0

Жұлқынып жүйрік сынды кермедегі,
Жүрегім жетеледі өрге мені.
Көрінген қиуадан кер маралым,
Қай күні қамшы салым кез келеді?

Толық

Іңгәлап жатқан едің

  • 0
  • 0

Іңгәлап жатқан едің жөргегіңде,
Айғайлап келдің, міне, сен де елуге.
Көп шығар алдыңда әлі көрмегенің,
Аз емес ал бірақ та көргенің де.

Толық

Қарап көріңіз