Өлең, жыр, ақындар

Ауыл таңы

​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​

Сықыр етіп сыртқы есік ашылып,
Сыртқа шықты әкем киіп етігін.
Сарай жақтан әтеш,​ қораз шақырып,
Сұңқылдаған құстың үнін естідім.

Мөңіреген сиыр даусы қосылып,
Мең-зең дала таңғы ұйқыдан оянды.
Маң-маң басып анам кетіп барады,
Меймілдетіп жылы суға құманды.

Жүре тартып ақ жаулығын басына,
Жеңгем жуған беті-қолын бағана.
Жаға салып сары майдан шелекке,
Желінге кеп жабысады бұзауша.

Күмп-күмп сауған сүттің даусы естіліп,
Күйсеңдеген сиырлар тұр тұз жалап.
Көгендеулі бұзаулар тұр мөңіреп,
Көбік сүттің дәмін алған сәл ғана-ақ.

Тайыншадай тарғыл төбет әупілдеп,
Тамақ сұрап жеңгем жаққа қарайды.
Толып кеткен жуындыны "ал,​ іш" - деп,
Табағына құя салды қожайыны.

От жағылды, қи қаланып қазанға,
От салынды, самаурынға су толы.
Орта қазан сүт сүзіліп,​ құйылып,
Ошақ басы абыр-сабыр күйге енді.

Қой маңырап,​ ешкі зулап тау жаққа,
Қора босап, отар шұбап барады.
Қоңыр бала күнге күйген ақ жүзі,
Қоржын асып,​ қой соңына таяды.

Іркіт пісіп, сары май алып күбіден,
Ірімшікке бөлек алып айранын.
Ісі қызған жеңгеміз жүр ас үйде,
Ішіп-жемін шөпшілердің сайлап мың.

Өрік пісіп,​ аяқ басар жер қалмай,
Өте алмайсың, сары алтыннан бақшаға.
Өрік теруге бел құрғыры жарамай,
Өлеңдетіп "қақ жай"- дейді қарт ана.

Шелек-шелек жемістерді теріп кеп,
Шомылуға кетті ұл-қыз сұранып.
Шегірткенің шырылына үн қосып,
Шалпылдата суға түсті жиналып.

Айқай,​ күлкі,​ әзіл-қалжың су басы,
Ауыл күні қуанышпен өтуде.
Алматыда есіме алып толғанып,
Ауылымды жырлайыншы көсіле!

Гүлмекен Қасенбай
21.07.2022



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз