Өлең, жыр, ақындар

Сөзтүкпір

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 556
Сөз еді...
Жанымның өзегі!
Ол жайлы сүйкімді естелік
Есімді кезеді.
Өтірік сезімдер,
Көшеде жалған күз.
Сөзі жоқ үн естіп,
Үрпиіп қалғанбыз,
Себебі біз кеше
Сөз дейтін тұлпарды
үркітіп алғанбыз.
Жұп-жұмыр жүрегім
Сөзсіз сан түңілді,
Ол барда сәуле едім,
Күн едім.
Сөз кеше тулады,
Содан соң сүрінді.
Жеткізбек болған ем
Жетімек сырымды,
Ешкімге керексіз
шынымды.
Сөзім жоқ болған соң,
Естімей қойды әлем
Меңіреу мұңымды.
Кие сөз көшіпті
Тұқымы қалмастан.
Біз жақта сөзсіздер
Ұйықтатып ұятты
Біреудің сөзінің
Жалына жармасқан.
Бетімнен шығарып отымды,
Тұлпар – сөз осы деп,
О, неткен қасірет!
Сөзсіздер
Мәстекті мәпелеп отырды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе

  • 0
  • 0

Аласасы айқындалмас биіктік,
Төпелетіп төге алмаса сұйықтық,
Көмейіме күйік дәмді шер толып,
Өз отыма өлер едім өртеніп.

Толық

Қоштасу

  • 0
  • 0

Осылай оңай ғана,
Екеуміз алыстадық...
Жылт еткен жылылықты,
Өткенге табыстадық!

Толық

Қызыл іңір

  • 0
  • 0

Жиекке барып жығылдың.
Жығылдың қалай іңір күн?
Шоп-шолақ сәтін ғұмырдың
Қып-қызыл қылып сімірдің!

Толық

Қарап көріңіз