Өлең, жыр, ақындар

Достық туралы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 675
Майысқанда бұғанаң, қайысқанда қабырғаң,
Өлген досың үн қатып жататындай қабырдан.
Алақтайсың аспанға, далақтайсың далаға,
Бөркіңді ала қашқанда ала құйын қағынған.
Достық деген емес қой сатып алар сары май,
Маңдайыңа жазғаны – жүрсең досқа жарымай.
Қасқыр шауып қойыңа, ұры түссе қораңа,
Жағаттаған жамандар өте шығар танымай.
Сыртын көріп жүгірме, түсі игіден түңілме,
Жетіп жатыр жалғыз дос тірек болса тіріңде.
Көңіл, шіркін, қалады насыбайдан бір атым,
Не бар, не жоқ – білдің бе шақшасының түбінде?
Ой жіберіп барласам, өткенімді аңдасам,
Базар етіп барымды күн кешіппін әрқашан.
Жоққа жүйрік жете ме, тасқа қылыш өте ме,
Бұйымтаймен келгенді бос қайтардым мен де сан.
Әлдекімдер ит қосса ырылдатып төбетін,
Астымда жоқ тағалы ат қаңқ еткізіп тебетін.
Қан сауласа, жамауға жүрегімнің жыртығын,
Қайыспас дос қайда бар, кесіп берер қоң етін?
Арпалысқан жалғанда жан берісіп, жан алған,
Сыңарынан адасып талай саңлақ жоғалған.
Көңіл көзі таныған бірін­бірі алыстан,
Егіз қозы секілді екі доста жоқ арман.
Арқасына ер батқан, тобығына тоң қатқан,
Толарсақтап, тайғанап, талай тұлпар жер қапқан.
Жел қатайса дедектеп, сайға кірсе өбектеп,
Қараңдайды кең дала қалбаңдаған қаңбақтан.
Арасынан қыл өтпес, құс қанатты екі інім,
Жаяу қалсаң тозбасын аяқтағы етігің.
Көзі күліп тұрғанмен, бүлк етпейтін бүйрегі,
Еті қалың, байқасам, мынау заман бетінің!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Абайдың ақбоз үйінде

  • 0
  • 0

Көзін тіккен шартарап,
Ақбоз үйі Абайдың.
Шаңырағына
Шалқалап,

Толық

Балқантауға айналды

  • 0
  • 0

Адастырған аспанның ашығында,
Балалық шақ, қайдасың, жасырынба!
Байқамаппын бақыттың өзі екенін
Тепкен добым, ойнаған асығым да.

Толық

Үзілсе де жұлының...

  • 0
  • 0

Өмірімді етемін тілге тиек,
Ойдың жүгін өлеңмен бірге тиеп.
Тойымсыздың төбеті тақымдаса,
Алдансын деп тастаймын күнде сүйек.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Пікірлер