Өлең, жыр, ақындар

Алғыстан...

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2140
Отыз беспен қош айтысқан кезде бұл,
Көңілімді мазалайды өзге жыр.
Мені біраз жерге апарып тастадың,
Еліктіріп, желіктіріп, жезде-өмір!..
Балалықтан ыстық не бар жалғанда,
Соны аңсаймыз иығымыз талғанда.
Бұл-бұл ұшты көзден қайран балғын шақ,
Шыбық аттан аударылып қалғанда.
Қызығыңа тоймасымды білгеннен,
Бүрін ашып тұрады ылги гүл кеудең.
Жақсылық деп соғатұғын жүректің,
Ақ желкенін келесің сен үрлеумен.
Соңғы нүктем алыс па, әлде, жақын ба,
Ойланғаным жоқ әлі бұл хақында.
Тірлік қамы тұралатып жүргенмен,
Ең бастысы бұл емес қой ақынға.
Кезімді осы бала сүйіп, жар құшқан
Ақ қанатты арманым көп алға ұшқан.
Өмір, сенен сұрамаймын байлықты,
Кенде қыла көрмеші тек алғыстан!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кішілік

  • 0
  • 0

Шығарып күміс кірпік Күнді іргеден,
Өткенін жиырма бестің білдірмеп ең.
Қырыңда қалған жалын шағымды ойлап,
Жайым бар сезім отын күнде үрлеген.

Толық

Маңдайымыз терлемей...

  • 0
  • 0

Дейміз әркез: байымайды ел неге,
Кілті мұның көктеме, әлде, жерде ме?
Күн көрістен қажып жүрген халқымыз,
Белшесінен батар қашан теңгеге.

Толық

Дарабоз

  • 0
  • 0

Өмір бойы өлең болып алаңы,
Өмір бойы қолдан түспей қаламы,
Ортамызда ақын отыр ақиық,
Мойындатып қала менен даланы.

Толық

Қарап көріңіз