Өлең, жыр, ақындар

Баған

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 651
Анам мені тәй тұрғызып о баста
сүйеп еді жуан баған-ағашқа.
Сонсоң сырттай бақылады, кетпеді,
қыпың қақты "құлап қалар" деп мені.
Бір алаяқ үй тұрғызды — еп қылды,
еп қылды ол — қолын жуып кептірді.
О да алыстан бақылады,
көкейі:
"мен кеткенше құламаса!..." — деп тұрды.
Осы екі жай көкірегімде жүрді ұдай —
бірде бұлай, еске ап жүрдім, бір бұлай.
Біреу епке, біреу көпке сүйеніп,
қаз-қаз тұрып, тәй-тәй басқан тірлік-ай!
Қаз тұрғызып жыр ұшырдым,
не терлеп
Қара сөзбен жан қинадым бекер көп.
Кітап сайын қыпың қақтым мен-дағы
"қайтер екен, құлап түсер ме екен" — деп.
Тірілте алам сөздің өзін ең өлі,
түстің өзі сөз боп ылғи енеді.
Мезгіл-анам бақылап тұр мені әлі,
баған-елім әлі сүйеп келеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкжиекке қараймын

  • 0
  • 0

Көңіл шалқып кеткен шақта көкжиекке қараймын:
Батып жатыр, шығып жатыр талай күн.
Бір қуаныш болып тұрса – жарайды
Он бесінде әр айдың.

Толық

Баурай бұлты жаңа көшті баяулап...

  • 0
  • 0

Баурай бұлты жаңа көшті баяулап,
Медеу-сайдан самал есті жаяулап.
Көкжиекке барып қапты Ай аунап,
Осы бір кез, осы бір шақ аяулы-ақ.

Толық

Жылжиды түнім, жылжиды...

  • 0
  • 0

Жылжиды түнім, жылжиды,
Бу-айдында гүл жүзді.
Көкжиек-обыр қылғиды
Төбемнен өткен жұлдызды;

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар