Өлең, жыр, ақындар

Баған

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 785
Анам мені тәй тұрғызып о баста
сүйеп еді жуан баған-ағашқа.
Сонсоң сырттай бақылады, кетпеді,
қыпың қақты "құлап қалар" деп мені.
Бір алаяқ үй тұрғызды — еп қылды,
еп қылды ол — қолын жуып кептірді.
О да алыстан бақылады,
көкейі:
"мен кеткенше құламаса!..." — деп тұрды.
Осы екі жай көкірегімде жүрді ұдай —
бірде бұлай, еске ап жүрдім, бір бұлай.
Біреу епке, біреу көпке сүйеніп,
қаз-қаз тұрып, тәй-тәй басқан тірлік-ай!
Қаз тұрғызып жыр ұшырдым,
не терлеп
Қара сөзбен жан қинадым бекер көп.
Кітап сайын қыпың қақтым мен-дағы
"қайтер екен, құлап түсер ме екен" — деп.
Тірілте алам сөздің өзін ең өлі,
түстің өзі сөз боп ылғи енеді.
Мезгіл-анам бақылап тұр мені әлі,
баған-елім әлі сүйеп келеді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біз өзіміз

  • 0
  • 0

Шындық деген көк аспандай тым биік
мұхит сын-ды әрі терең тұңғиық.
Жан сендіріп жаңсақ жайлар, қате аңыз
біз де содан қателесіп жатамыз.

Толық

Қадырға

  • 0
  • 0

Сен сыналдың,
бір апта
ойлап жүрдің сол жайлы.
Сені сынар бірақ та

Толық

Қызыл түс

  • 0
  • 0

Жырың қызыл ғой десе,
жауап әзір, таза арым:
қызыл тілім сөйлесе,
қызыл қанмен жазамын.

Толық

Қарап көріңіз