Өлең, жыр, ақындар

Өмірбаян

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 964
Асықты адам —
тамыр теуіп тасып қан,
тағатсыз ғып,
қанатсыздық жасытқан.
Асыққан ол тұз алуға көршіден,
кешкі ауылдан қыз аулауға асыққан.
Мақсұт — алыс,
ажал — жақын,
жоқ қанат —
сары атанды мінді бір күн ноқталап.
Бел үзілді,
тақым талды,
талды көз
аспандағы ұшқан құсқа көп қарап.
Кесек тасты жұдырық қып лақтырып,
қапылыста қол қуатын қапты ұғып...
Ұшқан құсқа қайран қалып,
қан қызып,
қарап тұрды, бір күндері, ат мініп.
Алыс күнге түсті жаңа баспалдақ
доңғалақтың сырын алғаш ашқанда-ақ.
Арба мініп қарады адам шалқалап
тағы да сол ұшқан құсқа аспандап.
Ойдан қиял тудырғанда ол көп өңдеп,
құс та қалған секілденді төмендеп.
Поез мініп қарады адам бір күні
әлі де сол аспан жаққа елеңдеп.
Шөп сыбырлап,
жел ескенмен, гүл қалғып,
Жылдамдық боп жылдан озып жылды алдық.
Бір сағатқа сыйды айшылық сапарың...
бұ да, ақыры, қажытты деп бұлдандық.
О, жылдамдық!
Жыл барады сырғанап
сабырлар мен салмақтарды ұрлап ап.
Біз аспанға көп қарап ек,
енді аспан
жұлдыз-көзбен бізге таң боп тұр қарап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күншығыс қызыл туын көкке байлап

  • 0
  • 0

Күншығыс қызыл туын көкке байлап,
Дір етіп нұрға балқып тоқтады аймақ.
Мойыны ұзарыпты қарт шыңдардың,
Мұнартып күншығысқа көп қарайлап.

Толық

Құм жырлары

  • 0
  • 0

Сол ауылда Әшім деген бір шал бар,
Қол тигенде барып-кетіп тұрсаңдар:
қалбаң қағып қарсы алдыңнан шығады,
Бірақ, әттең естімейді құлағы.

Толық

Күз

  • 0
  • 0

Сұп-суық күзгі леп,
Күзгі леп сүзгілеп
бұлтты бұлт тықсырды,
тықсырды, сұп-сұр ғып

Толық

Қарап көріңіз