Өлең, жыр, ақындар

Өмірбаян

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 873
Асықты адам —
тамыр теуіп тасып қан,
тағатсыз ғып,
қанатсыздық жасытқан.
Асыққан ол тұз алуға көршіден,
кешкі ауылдан қыз аулауға асыққан.
Мақсұт — алыс,
ажал — жақын,
жоқ қанат —
сары атанды мінді бір күн ноқталап.
Бел үзілді,
тақым талды,
талды көз
аспандағы ұшқан құсқа көп қарап.
Кесек тасты жұдырық қып лақтырып,
қапылыста қол қуатын қапты ұғып...
Ұшқан құсқа қайран қалып,
қан қызып,
қарап тұрды, бір күндері, ат мініп.
Алыс күнге түсті жаңа баспалдақ
доңғалақтың сырын алғаш ашқанда-ақ.
Арба мініп қарады адам шалқалап
тағы да сол ұшқан құсқа аспандап.
Ойдан қиял тудырғанда ол көп өңдеп,
құс та қалған секілденді төмендеп.
Поез мініп қарады адам бір күні
әлі де сол аспан жаққа елеңдеп.
Шөп сыбырлап,
жел ескенмен, гүл қалғып,
Жылдамдық боп жылдан озып жылды алдық.
Бір сағатқа сыйды айшылық сапарың...
бұ да, ақыры, қажытты деп бұлдандық.
О, жылдамдық!
Жыл барады сырғанап
сабырлар мен салмақтарды ұрлап ап.
Біз аспанға көп қарап ек,
енді аспан
жұлдыз-көзбен бізге таң боп тұр қарап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сол бір кеш тілге келгенде...

  • 0
  • 0

...Сол бір кеш тілге келгенде
Сертіңді сезгем мен сенің.
Кемесі – сенім кеудемде,
Көтерші, бақыт желкенін!

Толық

Кім кінәлі?

  • 0
  • 0

Көгіс-сұрқай аяқтары тырбиып
Өліп жатты тротуарда балапан:
атқан секілді еді жаңа ғана таң,
Әлдекімге өлетін де уақыт болып қалған ба? —

Толық

Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас...

  • 0
  • 0

Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас,
амандасуға созған қолыңды ұстап «қош!» дедім.
Сөндіргенше үмітіңді сенің жас,
өзім неге сол арада өшпедім!..

Толық

Қарап көріңіз