Өлең, жыр, ақындар

Сыбыр

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 819
Сыңсып иіп бұйра алқап, бір ырғалып
сыбырлады,
біз дағы сыбырладық —
жақын келші.
Жатқандай дала кейіп
мұрттарымен бидайдың жыбыр қағып.
Қос боз торғай бір-бірін қиып, іліп
көкте ойнайды.
Не керек бұйығылық —
батыл келші.
Торғайлар кетті аспандап
лақтырылған тиындай шиырылтып.
Сары толқын ұмтылды жүгіргелі...
"Айдалада не керек сыбыр!" — деді.
"Сыбыр тәтті болады, — деді жыршы,
— сыбыр — сыр ғой жүректің түбіндегі".
Сыбырлайды сары дала,
сары, сары
толқын ауыр бүктеліп жарысады.
Тозаңы боп алқаптың ұшар дәурен,
шыбын-жаның да ұшады — бәрі ұшады.
Сыбырлайды төңірек, сыбырлайды,
көңіл желі әр шиді бір ырғайды.
Көк аспанда қос торғай шырылдайды,
шырылдайды, бір-бірін ұғынбайды.
Құр сыбдырмен мына алқап құтылмақ-ты
құйын жүрді, кенет, шаң-түтін жапты.
Сыңғырады қос торғай күміс құсап,
ал, төменде қос жүрек лықыл қақты...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күйші қыз

  • 0
  • 0

Саңлақ ердің салмағы
Өнерінде деп еді —
Сені көріп, саңлағым,
Мансұқ еттім мен оны.

Толық

Бестармақ

  • 0
  • 0

Қара түнгі найзағайдың жарқылы
өтетұғын сықылды мен арқылы.
Содан шығар, содан шығар жарқыным:
қара суға қайық салдым — қалқыды,

Толық

Күрең қыз

  • 0
  • 0

Күрең көйлек кигенің үшін сені
Күрең қыз деп соңына түсуші едім.
Құлағыңа шейін бір қызартып ап,
күрең қыз деп күлуші ек біз артынан.

Толық

Қарап көріңіз