Өлең, жыр, ақындар

Әттеген-ай

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 870
Жыламсырап тұрып едің, тал-түсте
мені тағы сендіріп ең нан тістеп.
Күн астынан жел жүгірді бір ыстық —
арамызға сөз жүгірді — ұрыстық.
Иір-қиыр сөз қуып біз, сол маңда
қайта ұғыстық, түн ортасы болғанда.
Алыс шамдар ұғынысқан, ымдасқан
жазып тұрған секілді еді бір дастан;
бұталар да сыбыр-сыбыр сырласқан.
Жер үстінің тірлігіне кір басқан
тесіліп тек қарап еді түнгі аспан...
Таң алдында қылыш құсап Ай туды.
Серіліктен пері болдың айтулы —
қағып өттің, тірлік еттің тым еркін,
тағы кеттің сүйреттің де бірер түн.
Содан бері ызадан бір ашынам,
содан бері қызарам бір, басылам.
Қырқып неге алмадым мен желкеңді
қайқы қылыш-айды алып қыр басынан?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған...

  • 0
  • 0

Мойнына арқан түсіп, күш батпаған,
көнбеген жаз – кермеге, қыс – қақпаға,
бір асау әлі қашып жүрген сын-ды,
құрыққа сол күндері ұстатпаған.

Толық

Әжеме

  • 0
  • 1

Байғұс әжем, бір жыл болды, бір жол болды – көрмедім,
Көрмедім мен бурыл шашты кәрі қолдың өргенін.
Көрмедім мен сиыр айдап, отқа тезек салғанын,
Көлеңкеге құрып қойған ала жолақ өрмегін.

Толық

Қорқыт-баба

  • 0
  • 0

Қайда барсаң — Қорқыттың көрі.
Қанатты сөз
Аңыз — зор ғой,
ал, қаңқу сөз?

Толық

Қарап көріңіз