Өлең, жыр, ақындар

Әттеген-ай

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 925
Жыламсырап тұрып едің, тал-түсте
мені тағы сендіріп ең нан тістеп.
Күн астынан жел жүгірді бір ыстық —
арамызға сөз жүгірді — ұрыстық.
Иір-қиыр сөз қуып біз, сол маңда
қайта ұғыстық, түн ортасы болғанда.
Алыс шамдар ұғынысқан, ымдасқан
жазып тұрған секілді еді бір дастан;
бұталар да сыбыр-сыбыр сырласқан.
Жер үстінің тірлігіне кір басқан
тесіліп тек қарап еді түнгі аспан...
Таң алдында қылыш құсап Ай туды.
Серіліктен пері болдың айтулы —
қағып өттің, тірлік еттің тым еркін,
тағы кеттің сүйреттің де бірер түн.
Содан бері ызадан бір ашынам,
содан бері қызарам бір, басылам.
Қырқып неге алмадым мен желкеңді
қайқы қылыш-айды алып қыр басынан?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әкелер мен ағалар

  • 0
  • 0

Әр жыл сайын әлдеқайдан бір құпия жел есер,
әр жыл сайын түн қойнында әлдекімдер кеңесер.
Жиырма миллион!
(нольдері көп демесең)

Толық

Қара ағаш

  • 0
  • 0

Бір сөйлеп ем махаббаттың тілінде,
бүрсеңдеп ем Қара ағаштың түбінде.
Бүгін көрсем — жалаңаш сол Қара ағаш,
Қара ағаштай менің жаным жалаңаш.

Толық

Шың-тас, сені жасағам жоқ мен ойдан

  • 0
  • 0

Шың-тас, сені жасағам жоқ мен ойдан,
бұлақ, сені жасағам жоқ мен ойдан.
Ойдан өзге түк көрмеймін кейде осы
мұнары бар, тұманы бар маңайдан.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер