Қызығасың құстарға

Табанымның астында дірілдейді жар басы,
Опырылып түсердей шетін бассаң болмашы.
Тірлік торын тоқыған, қолы шебер Тәңірім,
Жібін созып жылдардың, сәл-пәл ғана жалғашы.
Асықтырып барады астан­-кестең бұл өмір,
Жібімейді қабағы қарағанмен күле бір.
Азу тісін қайраған көкбөрісі қатердің,
Ауылымның түбінде ит үргізіп, міне, жүр.
Әуел бастан белгілі аш бөрінің тірлігі,
Қарғып түсіп қораңа шулатады бір күні.
Алтын басың домалап айдалада қалмай ма,
Өмір деген боз аттың қолдан шықса шылбыры.
Сырын алған сырқатты жырға ғана емдетіп,
Алданасың көңілдің бес саулығын төлдетіп.
Қиналғанда жердегі жатағыңнан жерініп,
Қызығасың құстарға ұшып жүрген желдетіп...

---