Өлең, жыр, ақындар

Қызым ауырғанда

  • 30.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1845
(Хорланға)

Қорғаның боп тұрайын қарауылда,
Мен құлайын, құлыным, сен ауырма.
Сен ауырсаң төбемде күн тұтылып,
Қозғалады қара жер табанымда.
Шылбырыңды ерте үзіп жетегімнен,
Құлыным­ау, қиянда жеке жүрген.
Саған жеңіл болғанмен маған ауыр,
Дірілдейді жүрегім жөтеліңнен.
Ауырмашы, аяулы, алтын балам,
Қабағыңды көрсетші жарқылдаған.
Өмір деген алапат көк толқында,
Кіп­-кішкентай қайығым қалтылдаған.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Наза

  • 0
  • 0

Қайқы мүйіз тағдырға
Тайқы маңдай соғылды.
Қан аралас жаңбырға
Қарашығым шомылды.

Толық

Ымыртта

  • 0
  • 0

Даланың қымтай орап шырын гүлін,
Жазғы кеш түсіргенде шымылдығын,
Көлеңке күңгірттене қою тартып,
Дүние көз алдымда құбылды мың.

Толық

Қайран дүние

  • 0
  • 0

Түлкідей бұлаңдаған,
Сұлудай сылаңдаған,
Қайтейін, қайран дүние,
Аялдап тұра алмаған.

Толық

Қарап көріңіз