Өлең, жыр, ақындар

Саятта

  • 15.10.2021
  • 0
  • 0
  • 1015
Түлкідей мына заман бұлаңдадың,
Қайдасың, қағып түсер қырандарым!?
Қылыштай қанатымды көкке сермеп,
Менің де биік шырқау бір арманым.
Қырымнан томағасын сыпырғанда,
Қыраннан қашқан түлкі құтылған ба?
Көңілі құсбегінің судай тасыр,
Бүркіті көзі жайнап жұтынғанда.
Па, шіркін, қуанышты айт сол уақтағы,
Сылқ етіп құс тіленсе балдақтағы.
Ішіңнен сыйынасың, уа, құдайлап,
Аузыңа түсіп қоса аруақ тағы.
Сол сәтте аспанды бұлт торламаса,
Жықпылдан жортқан түлкі жорғаласа.
Сып етіп көкке атылып шыққан қыран,
Түйіліп, қайта төмен сорғаласа.
Кірерге тесік таппай түлкі сасып,
Жан үшін арпалысар жанталасып.
Керіліп тұра қалса, қағып өтіп,
Бұрқ етіп, бүріп жатса қайта басып.
Дариға, арманы жоқ құсбегінің,
Қызығын өңде көрген түстегінің.
Саяттың сәні болмас барлығын бір
Ақтарып тастамасаң іштегінің!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қара жартас шер төкпес

  • 0
  • 0

Шын ақында айтылмайтын сөз қалмас,
Не жасырсын тоңған жүрек, тозған бас?
Сен – бір сұңқар ұшып­қонған айналып,
Мен – бір жартас қонысынан қозғалмас.

Толық

Мінез

  • 0
  • 0

Ашу менен сезімді үрлеп оттай,
Бірде жағам жалпыға, бірде жақпай.
Осқырына қараймын қос бүйірге,
Үйрене алмай дәртеге жүрген аттай.

Толық

Көр іші – қара қобыз

  • 0
  • 0

Тірліктің тұраласа кер шолағы,
Көңілге қай­-қайдағы шер толады.
Арманды адам қуып жеткен емес,
Қырандай қос қанатың болса-дағы.

Толық

Қарап көріңіз