Өлең, жыр, ақындар

Қос жұлдызым

  • 18.10.2021
  • 0
  • 0
  • 1960
(Секеннің зары)

Сұм тағдыр, кімді жарға құлатпадың,
Кімдерді еңіретіп жылатпадың?
Жүгірген көз алдымда құлдыраңдап,
Құлыным, қайда барып тұрақтадың?
Тағы да азабыңды тартам қандай,
Қайғыңа қалай тұрам арқандалмай?
Қызығым қызғалдақтай үзілгенде,
Қу жүрек, қалдың неге талқан болмай?
Ұша алмас қыран көкке қанаты жоқ,
Өзіңсіз өмірімнің санаты жоқ.
Қапыда ағып түсіп қос жұлдызым,
Басқандай айналамды қара түнек.
Біле ме бұл тағдырдың пенде сырын,
Ашпайсың сен өмірдің енді есігін.
Соңыңнан мен барғанша мазаңды алмай,
Мәңгілік әлдилесін жер-бесігің.
Арманға қашан, сірә, адам жеткен,
Жалғаннан жақсы да өткен, жаман да өткен.
Шошынба, құлыншағым, қараңғыдан,
Ол жаққа мекендеуге бабаң кеткен.
Не керек егілгенмен ендігі зар,
Күш бар ма өлім атты сеңді бұзар?
Ертерек кеткенің де дұрыс шығар,
Өмірде ештеңе жоқ сен қызығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ей, мұңлығым!

  • 0
  • 0

Бір түлейін, сілкінейін,
Жалғастырып жолды қашық.
Ақ жаңбырдай сіркірейін,
Кеудемдегі шаңды басып.

Толық

Жаратқанға жылағанмен

  • 0
  • 0

Ей, перизат, сенемісің,
Сенсің жанның әздегі.
Төккен жасын көремісің
Жүрегімнің көздегі?

Толық

Көзімнен ғайып болды

  • 0
  • 0

Өмірдің ауыр жүгін арқалаған,
Көзімнен ғайып болды дархан анам.
Дауылды, боранды да сезбеуші едім,
Ол барда жел жағымды қалқалаған.

Толық

Қарап көріңіз