Өлең, жыр, ақындар

Екі ұлым

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 8393
Екі ұлым - екі құрыш қанатым,
Қос шырағым маңдайымда жанатын.
Жазатайым құлап түссем солар ғой,
Мен жетпеген жерлерге ұшып баратын.
Бірақ, бірақ шаршау маған ерте әлі,
Кезім ғой бұл «желіп жүріп», жер таныр.
Ойға алғаным орындалып жатса да,
Арман-түлкі жеткізбей бір, жортады.
Жан емеспін өз ойына тұншығар,
Сырымды ашсам, бұлтты түріп, Күн шығар.
Біздің үйде келеді өсіп екі өрім,
Келеді өсіп Турабидей сыншылар.
Олар ешбір маймөңкеңді білмейді,
Тапқыр әзіл айтсам да, әсте күлмейді.
Олар менен күтеді ылги ірілік,
Әрқашан да жүрт алдында жүр дейді.
Ой айтады бипаздамай, кесімді,
(Айтты болды! Бар мәселе шешілді).
Кей уақытта мен оларға әке емес,
Менің әкем осы екеуі секілді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең маған өкпелі...

  • 0
  • 0

Белгісіз ғой енді қанша тұрмағым,
Жетті, жетті осы сайран құрғаным.
Өспеген соң жаңа гүлдер, жас гүлдер,
Солғын тартып бара жатыр жыр-бағым.

Толық

Ұстазыма

  • 0
  • 1

Шәкірт едім кеудем толы күш-жалын,
Алға тартқан арман жолын нұсқадың.
Кете бардым жүрегіңнен от алып,
Келдідағы бір өзіңе ұқсағым.

Толық

Аға ақын алдында

  • 0
  • 0

Сен - бәйтерек, інің бұл - балғын құрақ,
Бір жаңа әуен жақында алдым құрап.
Өнер деген бәйге ғой, ал бәйгенің,
Әрқашан да арты шаң, алды жырақ.

Толық

Қарап көріңіз