Өлең, жыр, ақындар

Естелік

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 3281
Қазір бақилық болган жақын жолдасын Аманкелді Әбдугалиевтің көзі тірісінде өзіне оқып берген өлеңім бұл.

Көп жайлар бар көңілімді қозғаған...
Мұндай кезде әзіл жақсы аздаған.
Менің досым Аманкелді бір кезде,
Оралда қап, диктор бола жаздаған.
Деген сөз бар: «Қуған жетер мұратқа»,
Арман шіркін жетелейді жыраққа.
Қарлығаштай қанатымен су сеуіп,
Туған жерде жүрген жақсы бірақ тa.
Елеулі бір ұлым дейді Тайпағың,
Мұны талай мен өзім де байқадым.
Жақсылыққа жаны жақын жандарды,
Қартаймайды деп сеніммен айтамын.
Жас ұлғайса, тартар көңіл салқынға,
Алқынба, дос, ақ алмастай жарқылда,
Шіренгендер көкті тіреп тұрған жоқ,
Қала берші осы елгезек қалпыңда.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмір

  • 0
  • 0

Дастанның жазылмаған жалғасындай,
Күндерім кетіп жатыр алға асып жай.
Артық жүк болмасам деп армандаймын,
Осынау өмір-көштің арбасында-ай.

Толық

Берілу

  • 0
  • 0

Толассыз еңбек әр күнім,
Жазуға уақыт таппаймын.
Сондықтан жырдың бар тыңын,
Түніме ғана сақтаймын.

Толық

Аға аузынан

  • 0
  • 0

Аязға қызылшұнақ қарамай-ақ,
Кезінде жүрдік біздер жалаңаяқ.
Жүдеу өң, жүзі сынық бала көрсем,
Бұл күні шын көңілмен қалам аяп.

Толық

Қарап көріңіз