Өлең, жыр, ақындар

Жазмыш

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2069
Басыма үйіп-төгіп нала-мұңды,
Тұқырта берді тағдыр талабымды.
Жүрсе де көңілімнің күйі келмей,
Қайтадан алдым қолға қаламымды.
Ерте-кеш жер қойнына кірер денең,
Сілтесе ажал құрық - жібермеген.
Жүрекке жазылмайтын жара салып,
Мерт болды сүйікті ұлым Жігер деген.
Ойымның сарқылгандай алтын кені,
(Күйрек деп кінәламас халқым мені).
Мұз етіп өн-бойымды жібергендей,
Жазмыштың шарпып өткен салқын лебі.
Жанымды жалын жалап, төмендедім,
(Қай теңім еді мына өлең менің).
Думан боп төңірегім жатсадағы,
Қызыққа, қуанышқа бөленбедім.
He үміт артам келер күндеріме,
Тұр екен нелер күтіп ілгеріде...
Дәуренім келін әкеп, қуантса екен,
Осылай қайғы арқалал жүргенімде.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көресің бе?..

  • 0
  • 0

Еңбекпенен дарытам деп бойға құт,
Жалғыз ағам далада жүр қой бағып.
Мына заман қайда апара жатыр деп,
Үйде оңаша отырамын ойланып.

Толық

Адресі бар өлең

  • 0
  • 0

Құрметтісі болмадым деп баршаның,
Қарап жүріп, өз-өзіңнен шаршадың.
Ел көзіне еленбей-ақ қойдым деп,
Қабағыңа ұялаттың қанша мұң.

Толық

Махаббат

  • 0
  • 0

Төбемізден төніп тұрған айға ұқсап,
Жас махаббат, пәк жүрекке жай құшақ.
Кейде ләззат шарабына мас қылып,
Кейде жүрсің көңіліме қайғы caп.

Толық

Қарап көріңіз