Өлең, жыр, ақындар

Өмірімнің өзі өлең

  • 02.11.2021
  • 0
  • 0
  • 688
Жалғызбын ата­анадан,
Балалық өтті жаутаңкөз.
Лүпілін үнсіз санаған,
Жыр болды жүрек айтқан сөз.
Ақындық ерте ерсе де,
Кеншілік төрін жолдапты.
Соғыста елім жеңсе де,
Ауылдың халі ойлантты.
Ауырлау жүктен қашпадым,
Аңғарған адам байқасын.
Нүкісте жүріп бастадым
Аралдың ащы айқасын.
Әлдекім сенбес бір көрген,
Аз емес әлі татарым.
Өлеңнің бәрін мұң берген,
Көрсе де озық қатарым.
Қамы емес қара басымның,
Қам көңіл кейде айтарым.
Менің мұңым – асыл мұң,
Абайлап, досым, байқағын.
Шыққандай ашық алаңға,
Сырымды ұқсаң сезер ең.
Біле де білген адамға,
Мен шеккен өмір – өзі өлең.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сұлулық ұмытуға көнбейді екен

  • 0
  • 0

Сұлулық ұмытуға көнбейді екен
Көз шалса жанарыңды тостағандай,
Ұмыттым келгенімді жасқа қандай.
Кәкімбек Салықов

Толық

Ұлылардың тағдыры

  • 0
  • 0

Ұлылардың тағдыры
Өту қиын бұл фәниден жасқанбай,
Еш кінәсіз тиер басқа тас қандай?!
Кәкімбек Салықов

Толық

Құрдасқа

  • 0
  • 0

Нұрғожа, қадірменді құрдасымсың,
Сыр шертсем ескі шерім бір басылсын.
Біз туған отыз екінші жыл апат еді­ау,
Аштықтан аман қалған бір ғасырсың.

Толық

Қарап көріңіз