Өлең, жыр, ақындар

Көкшетаудың қаласы

  • 03.11.2021
  • 0
  • 0
  • 918
Көкшетаудың қаласы мен даласы,
Қопа көлдің құмқайрақты жағасы;
Бала күнде талай асыр салған жер
Шабыт қозғап жібергенін қарашы.
Қасқыр көріп бұға қалған баладай,
Бұқпа жатыр жан­жағына қарамай.
Беу, ескі дос!
Көтер десем басыңды,
Міз бақпайды, жалт қарауға жарамай.
Жеті жылдық ер балалар мектебін
Тәмамдап ем,
Тентек етіп ерке күн.
Төбелессіз өтпеуші еді үзіліс,
Әр сағатты еске алып сыр шертемін.
Әне, шулы Шағалалы өзені,
Қандай ғажап!
Жар түбінде кезеңі.
Жалаңаяқ ізім жатыр құмдақта,
Дәл көрсетіп балық үйір межені.
Қара мойыл жарқ еткенде жанары,
Шыдай алмас тірі көкірек саналы.
Суға келген көрші қызы телміріп,
Қармақтағы ақмарқаға қарады.
Егделік пен ерке күннің арасы
Алыс екен, көрінбестей шамасы.
Осынау қызды тым ертерек ұзатқан,
Ол да сенсің, Көкшетаудың қаласы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қажымұратқа алғысым

  • 0
  • 0

Төлегендей мүсінші інім қасымда,
Тұрдық үнсіз Еркін аға басында.
Осы да бір есте қалар мезет­ау,
Айқын таңба біздің шеккен ғасырға.

Толық

Карузосы көкшенің

  • 0
  • 0

Ақан сері, Біржан салдың ізімен
Ән салғанда нұр шашатын жүзінен.
Толғанатын, тебіренетін, балқитын,
Кездескендей төрде хордың қызымен.

Толық

Оңбайды ақынды атқандар

  • 0
  • 0

Қыранға оқ жұмсау қатерлі,
Жұмсаған... шын сұмдық әкелді.
Қай мәңгүрт қиды екен ажалға
Адамзат сұңқары Сәкенді?

Толық

Қарап көріңіз