Өлең, жыр, ақындар

Жырға наз

  • 27.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1946
Ұзақ таңға ілінбейді көзім бір,
Жалған емес, шын ақиқат сөзім бұл.
Бала күннен сырлас болған, өлең-дос,
Енді ұятқа қалдырсаң да, өзің біл.
Еліктіріп шөп сыбдыры, құс әні,
Қиялымның қаршығасы ұшады.
Жанарымды паң көркімен тұсап aп,
Аймалайды табиғаттың құшағы.
Жұдырықтай жүрегімді нұр аптап,
Сайрап жатыр арман жолы бір аппақ.
Өзіңе тән махаббатпен, жалынмен,
Қалшы мәңгі көкірегімде тұрақтап.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Экспромт

  • 0
  • 0

Қайғы келсе, қабағынан қар жауып,
Ілдіресің қыл мойынға дар бауын.
Түсінгенге бұл жолдарым теңеу ғой,
Нағыз адам болмақ, емес зарлауық.

Толық

Өлең маған өкпелі...

  • 0
  • 0

Белгісіз ғой енді қанша тұрмағым,
Жетті, жетті осы сайран құрғаным.
Өспеген соң жаңа гүлдер, жас гүлдер,
Солғын тартып бара жатыр жыр-бағым.

Толық

Қысқы сурет

  • 0
  • 0

Кенеттен қар жауғанда жапалақтап,
Баладай қуандым қол шапалақтап.
Бір әйдік Аяз ата келе жатты,
Мұрты аппақ, кірпігі аппақ, сақалы аппақ.

Толық

Қарап көріңіз