Өлең, жыр, ақындар

Көпір

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 581
Ескі көпір, жағалауды жалғаған,
Сықыр-сықыр, ойбай салып, зарлаған.
Өтіп кетіп барады өмір үстінде,
Таңба болып, кімнің ізі қалмаған.
Жарық сыйлап, алыс пенен жақынға,
Ақ таңдардан арман дәмін татуға.
Өткен шығар жағадан бір жағаға,
Көріп судан өз суретін ақын да.
Көпір тарих, айналардай аңызға,
Дүниені сиғызып бір қауызға.
Қара түнде қанжар тығып жеңіне,
Үстіменен өткен шығар жауыз да.
Өмір жатыр, бір өмірді мүсіндеп,
Тірлік сырын мән беріп кім түсінбек?
Бұл көпірден өткен шығар ғашықтар,
Қос жүрегі шапқан аттай дүсірлеп.
Уақыт жүйрік, бір орнында тұра ма,
(Ай кешігіп, жүзін суға жуа ма?)
Көпір жатыр, өткен менен кеткенге,
Көзі тірі айналып бір куәға.
Ескі көпір, кімге айтады зар-мұңын,
Зар-мұңымен келіп, кетер әр буын.
Естіп жатыр, шуылдаған керуенді,
Көш құраған толқындардың тағдырын.
Пернелері тұрғаннан соң, сөгілмей,
Жолаушылар өтер, кейін шегінбей.
Басқан кезде, зыңылдайды, құлағың
Қатты тартқан домбыраның ішегіндей.
Сезімдерді сезімімнің оты үрлер,
Алмағайып, өтті бастан не күндер.
Тартылыстай көрінбейтін көздерге,
Болады екен өмірде көп көпірлер...
Қатыгездік, қайдан келді мұншалық,
Тобыр толқын сусып ағар, құмша ағып.
Уақыт – көпір, табандардың астында,
Аттан салып жылайтындай мұң шағып.
Жер бетіне ізіменен әр түннің,
Көпір тартар сәулесімен алтын күн.
Ортасынан хақ бөлініп кетердей –
Ескі көпір, жүйкесіндей халқымның!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Иесіз кеме

  • 0
  • 0

Тұман, тұман, айналам, жаға қайда,
Көрінбейді көкжиек, шағала ай да.
Бағытынан айрылған бір кеменің,
Бүйірін түртіп, толқындар табалай ма?

Толық

Балам әскерге кетерде

  • 0
  • 0

Ер жігіт өсіреді жапанға гүл,
Ойлайтын кезің келді Отан қамын.
Парызын өтеу үшін туған елдің,
Барасың, балам, күткен сапарға бұл.

Толық

Кешіктің...

  • 0
  • 0

Сен енді келеді деп күтпе мені,
Күтудің тимес жанға түк көмегі.
Бір кезгі шимай-шиыр іздерімді
Көрсетпей күміс түстес шық көмеді...

Толық

Қарап көріңіз