Өлең, жыр, ақындар

Туған жерім – бар менің, барасың ба?

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 486
Туған жерім – бар менің, барасың ба?
Баламас ел баласын дара шыңға.
Аяулымның ізі бар, аяғымның,
Қосағаш пен Қасқажол арасында.
Жер көремін, демеймін, ел көремін,
Елімді ойлап, тебіреніп, тербелемін.
Жазылмаған ойлармен ауырам да,
Жазылған бір жырыммен емделемін.
Қайда жүрсем, кетпейді елім естен,
Жел өтінде шырақпын, жанып-өшкен.
Далалықпын, емеспін Мұқағали,
Хан-тәңірдің емшегін еміп өскен...
Кебегінен жазатын өлеңді елеп,
Қадыр менен Тұманбай менен бөлек.
Мен даламын... кеудеме бәйге қоссаң,
Қарар ел, «далам бұрын келер ме» деп
Өтті ғой, өтер әлі жүйрік нелер,
Бауыры құйын үйіріп, құйғып келер.
Аруақ маған түсімде аян беріп,
Ақ қағазға, «айт», «жаз» деп бұйрық берер.
Дертті сырын сеземін, емші сырын,
Жүрегіңмен емші, елге, берші шырын.
Адасқанды өлеңмен табыстырар,
Мен құдайдың жердегі елшісімін!
Ауырғанның мен де бір емшісімін.
Өзегінде өмірдің өзені ағар,
«Көкжайдақтың» ой-қырын кез, ағалар.
Ем қабылдап, жырымды оқу үшін,
Келер ұрпақ маған да кезек алар.
Үстіндемін, жер деген ұлы күштің,
Тас-түнегін тағдырдың тіліп ұштым.
Кез-келгенге көріне бермейтұғын,
Құпиямын, белгісіз құбылыспын,
Бағынатын еркіне ұлы күштің!...
Өмір сүріп аспан – жер арасында,
Балап өскем даламды дара шыңға.
Аунайтұғын... сыбаға даулайтұғын,
Туған жерім бар менің, барасың ба?
Балғын бала шағымның бәрі осында.
Барасың ба?...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыран

  • 0
  • 0

Екі көзің тілеп ұрыс, тілеп қан,
Көкірегіңде долы жүрек соғып тұр.
Болат тырнақ тиген жерін уатқан,
Шырқау көктен түскен кезде ағып бір.

Толық

Қуанамын көгімде аман тұрса күн

  • 0
  • 0

Қуанамын көгімде аман тұрса күн,
Көзін ашқан еске түсіп гүл шағым.
Құрсағымнан шыққан балам кешегі
Кезіп жүр кең дүниенің құрсағын.

Толық

Не деймін...

  • 0
  • 0

Не деймін...
қалай саған жеткіземін,
Бір кезде асау, ерке өрт қыз едім.
Есейдім, енді бүгін сол уақыттың –

Толық

Қарап көріңіз