Өлең, жыр, ақындар

Сырласамын өзім қалып өзіммен

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 707
Сырласамын өзім қалып өзіммен,
Сырласпаған, мұңдаспаған кезім кем.
Мына өмірден көзін жұмған көп досым,
Жас боп ақты жүрегімнен, көзімнен.
Сырласыңмен болады өмір ғажайып,
Сырлас кетсе жыламаудың өзі айып.
Досым кеміп бара жатқан сияқты
Жарық оты жанарымның азайып.
Көк аспаннан төксе-дағы күн жарық,
Күйдіргендей аш-өзекті у барып.
Бір досыммен келем тағы қоштасып –
Қара жерді көз жасыммен суғарып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі оттар

  • 0
  • 0

Түнгі оттар, түнгі оттар тірі ұшқын,
Жанады жалындап өрлеп тек.
Қарашы, сонау бір қыр үстін,
От кілем оранған өрнектеп.

Толық

Көктемнен өтіп, келдің бе, кербез жаз дәурен

  • 0
  • 0

Көктемнен өтіп, келдің бе, кербез жаз дәурен,
Жап-жасыл бояу, сіңісіп қалған көзге әбден.
Кеудесін таудың иіткен бала бұлақтар
Барады сырлы толқынын өріп саздармен.

Толық

Ақбоз атпен ойқастап

  • 0
  • 0

Ақбоз атпен ойқастап
Күншығыстан таң атты!
Шұғыласын семсер ғып
Түн пиғылды жайратты!

Толық

Қарап көріңіз