Өлең, жыр, ақындар

Өмір солай, өніп өсіп көктеген

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 870
Өмір солай, өніп өсіп көктеген,
Өткен күнге өкінішсіз таңданам.
Жастық шақта, жасыл едім, көктем ем,
Жасын тисе, жалын атып жанбаған.
Түс ауғанда тағдыр жолы тоғысқан,
Екі айрылу соқпас енді бізге оңай.
Жастық шақта пісіп бәрі толысқан,
Жазғы баққа бұрылмадың сен қалай?
Сенің дауысың естіледі шалғайдан,
Сезіледі алған ыстық демің де.
Күзгі күнмен орманыма сарғайған,
Неге от қойдың? Жанып кетсін дедің бе?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сырласамын өзім қалып өзіммен

  • 0
  • 0

Сырласамын өзім қалып өзіммен,
Сырласпаған, мұңдаспаған кезім кем.
Мына өмірден көзін жұмған көп досым,
Жас боп ақты жүрегімнен, көзімнен.

Толық

«Күледі» деп...

  • 0
  • 0

Күледі деп, иілсін, бастар иілген,
Күледі деп, безбеймін киіз үйімнен.
Қазақ екенім, шын болса, неге ұялам,
Қазақша сөйлеп, өз шапанымды киюден.

Толық

Сағынышым сарғайған жат бағында

  • 0
  • 0

Сағынышым сарғайған жат бағында,
Орануда бұл жаным от-жалынға.
Тым-тырыссың, әлде әлі көкірегіңнен
Бір жылылық сен маған таппадың ба?

Толық

Қарап көріңіз