Өлең, жыр, ақындар

Өмір солай, өніп өсіп көктеген

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 940
Өмір солай, өніп өсіп көктеген,
Өткен күнге өкінішсіз таңданам.
Жастық шақта, жасыл едім, көктем ем,
Жасын тисе, жалын атып жанбаған.
Түс ауғанда тағдыр жолы тоғысқан,
Екі айрылу соқпас енді бізге оңай.
Жастық шақта пісіп бәрі толысқан,
Жазғы баққа бұрылмадың сен қалай?
Сенің дауысың естіледі шалғайдан,
Сезіледі алған ыстық демің де.
Күзгі күнмен орманыма сарғайған,
Неге от қойдың? Жанып кетсін дедің бе?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Теңеулерден, бір теңеу туындайды

  • 0
  • 0

Теңеулерден, бір теңеу туындайды,
Әжем талға тарысын қуырмайды.
Жапырақтар, жел соқса дауыл ұрған –
Толқынындай теңіздің шуылдайды...

Толық

Өтеді бәрі, бір ойды бір ой қозғайды

  • 0
  • 0

Өтеді бәрі, бір ойды бір ой қозғайды,
Бәсекелесіп, таулардан таулар озбайды.
Кешкі күннің шапағына шомылып
Қызыл шоқ бұлттар көгімде маздап, қоздайды...

Толық

Өлмес өмір, өзіңді сүйгендіктен жыр еттім

  • 0
  • 0

Өлмес өмір, өзіңді сүйгендіктен жыр еттім,
Тұрар дейсің мәңгілік көк аспанды тіреп кім/
“Жер анадай” жатқан бір табандардың астында,
Аяғы жоқ... тілі жоқ дүрсілдеген жүрекпін.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар