Өлең, жыр, ақындар

Күзгі сыр

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 329
Көңіл тұман...
арасына ай батқан,
Тірі жан жоқ. Тіл қататын аймақтан.
Тереземе құлап түсті қураған,
Күздің сары жапырағы қай жақтан?
Ұшты ма екен?
Қанатымен тілеп түн,
Суретіне ұқсап жалғыз жүректің.
Жапырақты сол, дір-дір еткен желменен
Көрген сәтте өз-өзімнен дір еттім.
«Әсемдікке арнап өлең, арнайды ән»,
Деп мен жайлы арылмаған арлы ойдан.
Қолы жетпей аспандағы бір жігіт
Лақтырды ма, сағынышын сарғайған?
Сыр моншағын шашып алдым көп күліп,
Үлбіреген гүл қауызын төкті үміт.
Қарай-қарай ұзатты ма көктемді,
Жапырақты көз отымен кептіріп.
Сезіміне тізігін салып тектілік.
Неге маған келмей қойды бақ күліп,
Көкірегімнен өзен болып ақты үміт.
Аспаннан ол, жапырақтай жүрегін,
Қарап тұр ма? әйнегіме лақтырып?
Белгісіздеу болды жұмбақ, бұл бір сын,
Сағынышым, сағым жолын сындырсын.
Маған құдай қыстың таяп қалғанын,
Білдіргені болар, мүмкін кім білсін?...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тау басындағы тас қыран

  • 0
  • 0

Дауыл үріп қараспанның астынан,
Тығылады құз көзіне жас тұман.
Тұғырда бір тұрып қалған сияқты
Төніп қарап тау басынан тас қыран.

Толық

Тағдырына таудан көмек сұрамай

  • 0
  • 0

Тағдырына таудан көмек сұрамай,
Бұлт қойнына енгендей бір жылап ай.
«Маза бер» – деп түрегеліп кетердей,
«Мыңмен жалғыз алысып» – өткен ұлы Абай.

Толық

Мен соғысты көргем жоқ

  • 0
  • 1

Соғыс деген суық үн,
Соғыс деген күз, қайғы.
Соғыс десе буыным,
Сынбай тұрып, сыздайды...

Толық

Қарап көріңіз