Өлең, жыр, ақындар

Күзгі сыр

  • 08.11.2021
  • 0
  • 0
  • 408
Көңіл тұман...
арасына ай батқан,
Тірі жан жоқ. Тіл қататын аймақтан.
Тереземе құлап түсті қураған,
Күздің сары жапырағы қай жақтан?
Ұшты ма екен?
Қанатымен тілеп түн,
Суретіне ұқсап жалғыз жүректің.
Жапырақты сол, дір-дір еткен желменен
Көрген сәтте өз-өзімнен дір еттім.
«Әсемдікке арнап өлең, арнайды ән»,
Деп мен жайлы арылмаған арлы ойдан.
Қолы жетпей аспандағы бір жігіт
Лақтырды ма, сағынышын сарғайған?
Сыр моншағын шашып алдым көп күліп,
Үлбіреген гүл қауызын төкті үміт.
Қарай-қарай ұзатты ма көктемді,
Жапырақты көз отымен кептіріп.
Сезіміне тізігін салып тектілік.
Неге маған келмей қойды бақ күліп,
Көкірегімнен өзен болып ақты үміт.
Аспаннан ол, жапырақтай жүрегін,
Қарап тұр ма? әйнегіме лақтырып?
Белгісіздеу болды жұмбақ, бұл бір сын,
Сағынышым, сағым жолын сындырсын.
Маған құдай қыстың таяп қалғанын,
Білдіргені болар, мүмкін кім білсін?...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт озар, уақыттан кешікпеген

  • 0
  • 0

Уақыт озар, уақыттан кешікпеген,
Кешікпеген ғарышқа «көшіпті өлең».
Мен дүниеге келгеннен бері қарай,
Көздің жасын үн-түнсіз кешіп келем.

Толық

Теңіз де көк, сезім де көк, көк те көк

  • 0
  • 0

Теңіз де көк, сезім де көк, көк те көк,
Ақ бас толқын әлденеге өкпелеп.
Жартас бетін шапалақтап ұрады,
Көкірегін ашулы бір кек бөлеп.

Толық

Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем

  • 0
  • 0

Үнсіз тынып уақытқа кеткен есем,
Есем кетсе, көктеммен көктемес ем.
Тіл қатпаймын, күлмеймін, үндемеймін
Көңілім қалып, бір досқа өкпелесем.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер