Өлең, жыр, ақындар

Құштарлық

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 5793
Екі келмес, бір-ақ келер өмір бұл,
Солмасын тек, солмасыншы көңіл-гүл.
Жанарымыз жұмылып бір кеткенше,
Жетелейді арман-сағым көгілдір.
Түссектағы күніне сан «жарысқа»,
Жүреміз біз ойда арманды дара ұстап.
Уысқа кеп түсті-ау деген сәтте ол,
Бір жалт беріп, кете барар алыстап.
Шаршап ұйықтап, оянамыз әлденіп,
Жолға тағы шақырады таң келіп.
Арман, шіркін, кетіп бара жатады,
«Мен мұндалап», әрбір жерден шаң беріп.
Болсын тіпті қаншама ол табанды,
Кезсін, мейлі, қалам менен даламды.
Осы жасқа келгенімше көргем жоқ,
Арманыма жеттім деген адамды.
Тағдырымыз етпесе де іштарлық,
Тірлікте бұл бітпейді екен іс барлық.
Ғұмыр бойы жеткізбейтін себебі,
Арман деген - өмірге осы құштарлық!.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарақия

  • 0
  • 0

Қара нардай қасқайып тұрасың да,
Бұйра бұлтқа «өркешің» ұласуда.
Жолаушыны жеткізбей шаршатасың,
Бір асудан жетелеп, бір асуға.

Толық

Атамекен

  • 0
  • 0

Көрінер көзіңе ыстық атамекен,
Мен мұны қайта-қайта атап өтем.
Бабалар туып-өскен жерді білмеу,
Жаныңа кәдімгідей батады екен.

Толық

Бұлбұл

  • 0
  • 0

Пернесін күйсандықтың басып қалып,
Өлең - сел төгіледі, тасып барып.
Жыр буған жас жүрегім лүпілдесе,
Кетеді жолдар мені қашыққа алып.

Толық

Қарап көріңіз