Өлең, жыр, ақындар

Ой ұшқыны

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2076
Жанға жинап дүниенің жарығын,
Жас кезімде лапылдады жалыным.
Жалпы жұртты жарылқауым қиын ғой,
Көп жүрекке ашпа болып дарыдым.
Кей адамдар мені бірақ ұқпады,
Құшағыма құшақ ашып шықпады.
Болған шығар сыртымнан сөз айтқандар,
Қарсы келіп қалған кезде - «ықтады».
Сондадағы адамдарды бөлмеймін,
Қай кезде де айдын шалқар көлдеймін.
Жақсылықпен жүретұғын жамырап,
Енесінен айырмаған төлдеймін.
Аз емес қой бұл өмірдің сабағы,
He іздесе, адам соны табады.
Ақылдының алдында мен бас ием,
Болмау үшін ақымақтың мазағы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біргемін

  • 0
  • 0

Бұл жалғанға қонақпыз сол кемді күн,
Дайынбыз ба арқалауға ел жүгін?..
Білген жанға сұрауы бар судың да,
Біздер үшін тер төгеді енді кім!

Толық

Ақын Роберт Бернске еліктеп

  • 0
  • 0

Нәзік сазға ауысып отты өлеңім,
Терезеңнің алдына көп келемін.
Ең болмаса, әйнектен қарасаңшы,
Жанарымды телміртпей текке менің.

Толық

Серт

  • 0
  • 0

Сіміріп aп таңғы ауаның тұнығын,
Зыр жүгірем, тыным алмай күнұзын.
Бір қызықтан, шақырады бір қызық
Мойыныма сілтеп жиі «құрығын».

Толық

Қарап көріңіз