Өлең, жыр, ақындар

Ой ұшқыны

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2204
Жанға жинап дүниенің жарығын,
Жас кезімде лапылдады жалыным.
Жалпы жұртты жарылқауым қиын ғой,
Көп жүрекке ашпа болып дарыдым.
Кей адамдар мені бірақ ұқпады,
Құшағыма құшақ ашып шықпады.
Болған шығар сыртымнан сөз айтқандар,
Қарсы келіп қалған кезде - «ықтады».
Сондадағы адамдарды бөлмеймін,
Қай кезде де айдын шалқар көлдеймін.
Жақсылықпен жүретұғын жамырап,
Енесінен айырмаған төлдеймін.
Аз емес қой бұл өмірдің сабағы,
He іздесе, адам соны табады.
Ақылдының алдында мен бас ием,
Болмау үшін ақымақтың мазағы!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Егіздер

  • 0
  • 0

Текті ғана тартып туар негізге,
Жұбан-Жайық! Ұқсатам мен егізге.
Жұбан жырын санамызға сіңірсек,
Жайық барып құйып жатыр теңізге.

Толық

Ұлыма

  • 0
  • 0

Көз жасына беріп өстім жастан мән,
Сен жылайсың, еркелігің асқаннан.
Жер тепкілеп отырғанмен, ұлым-ау,
Айды қалай алып берем аспаннан...

Толық

Адресі бар өлең

  • 0
  • 0

Құрметтісі болмадым деп баршаның,
Қарап жүріп, өз-өзіңнен шаршадың.
Ел көзіне еленбей-ақ қойдым деп,
Қабағыңа ұялаттың қанша мұң.

Толық

Қарап көріңіз