Өлең, жыр, ақындар

Өзіңе

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1860
Жыр болып жүрегіме келіп кіріп,
Шығардың шырқау шыңға еліктіріп.
Қолыма пәк көңілмен ұстаттың-ау,
Тізгінін тағдырыңның сеніп тұрып.
Бұл өмір - көктеменің қысқа таңы,
Гүлдеймін жақсы деген шықса атағың.
Күн көзі түспей қалса, бүр жармаған,
Өзіңді бәйшешекке ұқсатамын.
Жыр арнап тұрам саған, қалқам, тынбай,
Бұл маған көп жүк артатындай.
Өлеңнің жолдарындай өрілген соң,
Өтерміз өмір бойы тарқатылмай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шуақ

  • 0
  • 0

Тыныштық - дәл осы шақ бар керегім,
Арадай гүл қуалап, бал теремін.
Алдымда ақжал толқын Жайық жатыр,
Жайқалтып жағасында тал-терегін.

Толық

Сенсіз...

  • 0
  • 0

Құйса да жаңбыр «шелектеп»,
Тұрмадым оны елеп көп.
Уәделі жерге мен «байғұс»,
Келемін тағы дедектеп.

Толық

Құлан едім...

  • 0
  • 0

Құлан едім құлдыраған далада,
Еркіндікке ерке көңіл қана ма?
Аяғыма тұсау түсер деген ой,
Еш уақытта кірген жоқ-ты санама.

Толық

Қарап көріңіз