Өлең, жыр, ақындар

Өзіңе

  • 28.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1896
Жыр болып жүрегіме келіп кіріп,
Шығардың шырқау шыңға еліктіріп.
Қолыма пәк көңілмен ұстаттың-ау,
Тізгінін тағдырыңның сеніп тұрып.
Бұл өмір - көктеменің қысқа таңы,
Гүлдеймін жақсы деген шықса атағың.
Күн көзі түспей қалса, бүр жармаған,
Өзіңді бәйшешекке ұқсатамын.
Жыр арнап тұрам саған, қалқам, тынбай,
Бұл маған көп жүк артатындай.
Өлеңнің жолдарындай өрілген соң,
Өтерміз өмір бойы тарқатылмай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Автопортрет

  • 0
  • 0

Болды кезім әр нәрсеге еліккен...
Енді қазір жас емеспін желіккен.
Қайда барсам, өзіме шақ орным бар,
Несібемді жеп келемін теріп мен.

Толық

Сенсіз...

  • 0
  • 0

Құйса да жаңбыр «шелектеп»,
Тұрмадым оны елеп көп.
Уәделі жерге мен «байғұс»,
Келемін тағы дедектеп.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Таң қалар жерін алғаш басқан адам,
Мен жиі болып тұрам астанада.
Сонда да туған ауыл орны бөлек,
Мұны адам ұқпайды екен жаста ғана.

Толық

Қарап көріңіз