Өлең, жыр, ақындар

Асық

Сені алғаш кезіктіргем күзде мен,
Тынысыңа еруші еді мұз денем.
Сендік көңіл қаласа да өзгені,
Мен әлі үмітімді үзбегем.

Амал нешік, барлығына төземін.
Қызғаныштан өртенсе де өзегім.
Сен қазір жанындасың өзгенің,
Айтпасаң да бәрін іштей сеземін.

Бәрі есімде...
Таныс көше, таныс маң.
Осы маңда сенімен алғаш танысқам.
Самайыма сағыныштан ақ түсіп,
Сарайыңа қарап тұрмын алыстан.

Болғасын ба менен биік шоқтығың,
Сені аңсаумен өтіпті ғой көп күнім.
Маған жүзік алмады деп ренжіме,
Білесің ғой жағдайдың жоқтығын.

Өміріңнің беттерінен өріп нұр,
Көп ұзамай бақытыңды жолықтыр.
Біз бірге бола алмаймыз, белгілі
Қу дүние арамызды бөліп тұр.

Асықпын...
Сенен оны жасырман.
Күзгі самал өбуші еді шашыңнан.
Ақылым ұшқан соң ба басымнан,
Жыр жазуды әдет қылдым жасымнан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлеңші

  • 0
  • 0

Өлең жазу соғып жүр маған қиынға,
Жүріп жатыр дағдарыс менің миымда.
Сақтасын Құдай шегіртке ақын болудан,
Сөздері тіпті татымайтын бақыр тиынға.

Толық

Ерір

  • 0
  • 0

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Толық

Аңсау

  • 0
  • 0

Дидарың секілді гүл-көктем,
Ішіне ғажайып сыр бүккен.
Сағынам оралмас сәттерді,
Өзіңмен аяулым бірге өткен.

Толық

Қарап көріңіз