Өлең, жыр, ақындар

Асық

Сені алғаш кезіктіргем күзде мен,
Тынысыңа еруші еді мұз денем.
Сендік көңіл қаласа да өзгені,
Мен әлі үмітімді үзбегем.

Амал нешік, барлығына төземін.
Қызғаныштан өртенсе де өзегім.
Сен қазір жанындасың өзгенің,
Айтпасаң да бәрін іштей сеземін.

Бәрі есімде...
Таныс көше, таныс маң.
Осы маңда сенімен алғаш танысқам.
Самайыма сағыныштан ақ түсіп,
Сарайыңа қарап тұрмын алыстан.

Болғасын ба менен биік шоқтығың,
Сені аңсаумен өтіпті ғой көп күнім.
Маған жүзік алмады деп ренжіме,
Білесің ғой жағдайдың жоқтығын.

Өміріңнің беттерінен өріп нұр,
Көп ұзамай бақытыңды жолықтыр.
Біз бірге бола алмаймыз, белгілі
Қу дүние арамызды бөліп тұр.

Асықпын...
Сенен оны жасырман.
Күзгі самал өбуші еді шашыңнан.
Ақылым ұшқан соң ба басымнан,
Жыр жазуды әдет қылдым жасымнан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алғашқы рет, соңғы рет

  • 0
  • 0

Мен сені көрген сәтте алғашқы,
Сен үшін төккен едім әр жасты.
Ал қазір өмірімнен мән қашты,
Көңілімді қар басты.

Толық

Көктемгі ой

  • 0
  • 0

Ұмытылсын жадымнан өткен қайғы,
Сөз қозғаймын бүгін мен көктем жайлы.
Көктемде бар тіршілік құлпырады,
Көкке қарай жүрегім ұмтылады.

Толық

Не жазамын?

  • 0
  • 0

Не жазамын,
Не жазамын,
Не жазамын?
Жазудың тартып келем мен азабын.

Толық

Қарап көріңіз