Өлең, жыр, ақындар

Тағы да бұлт жайлы

  • 04.01.2022
  • 0
  • 0
  • 1669
Ақ бұлттар, қара бұлттар, ала бұлттар,
Байқасақ, аспанда да алалық бар.
Біреуде жас та болса, даналық бар,
Біреуде қарт та болса, шалалық бар.

Атым шығып бір шумақ қара бұлтпен,
Мен осылай қоштастым балалықпен.
Содан бері... Қанша жыл, қанша заман,
Табақтас та болмаппын даналықпен.

Жайлауына жеткен жоқ анық көшім,
Талай таңға ұласты жарық кешім.
Заман – түпсіз дария қалай өтем
Даналықтың білмесем әліппесін.

Ойлай берем: жүріп те, жатып-ап та,
Еңбегім еш, тұзым сор татымап па?
Ақылдының алдына шықпасам да,
Мен өзімді қоспаймын ақымаққа.

Бар азырақ абырой, атағым да,
Астымда атым, үстімде шапаным да.
Жібі түзу жігітпін, жүріп келем
Қарапайым жандардың қатарында.

Қолтығына біреудің тығылмаппын,
Тамыршыдай қара жер сырын бақтым.
Озбырлықтың алдында отқа түсіп,
Шындық үшін сәбидей шырылдаппын.

Ашық айттым досымның ұқпағанын,
Кейбіреуді көлгірсіп құптамадым.
Біреулерден ұтылып қалсам-дағы,
Қандай жақсы өзгені ұтпағаным.

Мінезім бе, мінезім шақпақ екен,
Сөйлегенде сөздерім тақ-тақ екен.
Қиянатты жердегі көре тұра,
Көзді жұмып қалайша аттап өтем?

Қара жер! Сенде тудым, сенде өлемін,
Несіне арамтер боп сенделемін?!
Мен осынау бұлттардағы бұлқыныспен,
Буға айналып кеткенді жөн көремін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«ГУРЬЕВ» қонақ үйіндегі таңғы ас

  • 0
  • 0

Ашайын деп отыр ем оразамды,
Шарап ішпей,
шай ішу- о да заңды.
Ата салты-шақырдым дастарханға

Толық

Сүтпен бірге

  • 0
  • 0

Бақытым ба,
Сорым ба сонау шырақ,
Кетті соған қиялым жолаушылап.
Көбесінен сөгілген көңіліме

Толық

Есениннің монологы

  • 0
  • 0

Мен осы шынымен шатпын ба?
Табылар өзімдік шертер мұң.
Теңіздің түбіне баттым да,
Найзағай отына өртендім.

Толық

Қарап көріңіз