Өлең, жыр, ақындар

Жауһар

  • 15.01.2022
  • 0
  • 0
  • 527
Көкжиектен сары уыз таң құлайды,
Отырамын жырыммен жеке қалып.
Жан самалым тербесе, балбырайды,
Ей, ақ қайың – жапырағың бөпе болып.

Жырларымның шамымен түнін жағып,
Қайғысына қайғырдым, кең өлкенің.
Маңдайына ғибадат гүлін тағып,
Ауыр күннің мәйітін жөнелтемін!

Жасыл сәттің бояуын ап қалайын,
Сұр көңіл де шомылсын, гүлдеріме!
Өзен-күлкім тау жарса, тоқтамайын,
Жұлдыз шашып, дүниенің түндеріне!

Елге ұсынып, жырымды – гауһар көлді,
Аққулары танытып, тосын қылық.
Ауыстырып жатырмын – жауһарға енді
Ей, дүние – қап-қара тасыңды үгіп!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтын аспан

  • 0
  • 0

Бір орманды жұтып ап,
Теңселеді, жыр-жапырақ ішімде.
Түн пердесін тұтып ап,
Рухым құбылады, тауыс түсінде!

Толық

Дала қызғалдаққа шомылып жатыр

  • 0
  • 0

Опа-далабын бұлттардан жағып ап,
Көкжиек қызарды – найзағай соғып ап.
Хош иісі барады- кеудені жарып-ақ,
Дала- қызғалдаққа шомылып жатыр.

Толық

Көрдегі хал

  • 0
  • 0

Бір адам түсінде өліп қалған екен,
Өмірінде – намазхан болған екен!
Айбатымен – ол жерге қойылған соң -
Мүңкір, Нәңкір кіріп барған екен.

Толық

Қарап көріңіз