Менің Қабдоловым

академик, жазушы З.Қабдоловқа

Қызыл тілдің мәйегін тамызатын,
Жадымызда өшпестей жазылатын,
Сіз оқыған дәрістер
Сол жылдары
Біздер үшін
Таусылмас қазына-тын...
Өтсе-дағы қанша жыл,
Қаншама күн,
«Менің Әуезовым!» деп
Жар салатын.
Сіз едіңіз
Тірілтіп сол бейнені,
Есіне алар
Әр күні,
Әр сағатын...
Сөз орамын
Лақтырып дестелеген,
Сіз едіңіз
Көркем ой кестелеген.
Сізге қарап
Шәкірттер бой түзедік,
Қайыңдайын
Қаймықпай ештеңеден.
Көк шыбықтай
Ұмсынып Күн-иеге,
Ғашық болдық
Жап-жарық дүниеге.
Сіз сіңірген мейірім
Осы емес пе,
Ізгілікке іңкәрміз жиі неге?
Жас дарынның оятып батылдығын,
Жүрегіңіздің сездіріп жақындығын.
Сіз едіңіз
Оқитын төгіп-төгіп,
Өзіңізге ұнайтын ақын жырын...
Бірде – Қадыр,
Бірде боп Қуан-ақын,
Жыр төксеңіз
Жанымыз құп алатын.
Беріп сосын бір мезет
Бізге кезек,
Сіз едіңіз
Ортаға шығаратын.
Алабұртып көңілдің күйіне тым,
Сұлулыққа
Біз едік сүйінетін.
Шәкіртіңіз қаншама,
Қараңызшы,
Алдыңызда құрақтай иілетін?!
Алаулатып
Аллаһтан алған нұрын,
Жалаулатып жүрегін
Жанған ғұмыр...
Сіз – бұлақ та,
Біз – құрақ,
Сарқылмаңыз,
Қазағымның, һәм менің Қабдоловым!

2001 жыл

---