Әйгерімге

Арқа жақта сары аяз.
Адырларға шөгіп нұр,
Ақпан кетіп барады үскірігін төгіп бір.
Жапырақ та жоқ қазір, топырақ та жоқ мүлде,
Уайым бүркеп жаныңды тым алысқа кеттің бе?
Есер, есер, жел есер,
Мезгілмен не теңесер?
Бұрынғыдай және де ақиқатшыл емес ел.
Жаныңды ауыр шер басса жырлар
жазып емдермін,
Мұнар емес және бұл сен өмірге келген күн...
Ұғар емес...
Себебі: мезгіл ғой бұл ерке тым,
Құстар да жоқ айдында қанаттарын серпетін.
(Құс орнына сені іздеп ұшып мен-ақ барайын,
Ақпан түнін ұзартып, мұздан ұя соғайын...)
Қырау бүркеп тұмсығын, мені көрсе еркелеп,
Босағамды күзетіп жатыр үнсіз сол төбет.
Мен аспанға қараймын,
Аспан маған төнеді,
...Құшағыңа тығылып еркелегім келеді....
Мен бар жерде бұл күннің суығы да түк емес,
Терезеңді қыраулап қонады әлі мың елес.
Тырналары тыраулап қонады әлі күлегеш,
Мың елестің ішінде тек мен ғана тірі елес...
Арқа жақта сары аяз.
Арқам жылы, алдым мұз,
Қырау жапқан самайын бұл кім деме балғын қыз.
Жаныңды ауыр шер басса жырлар
жазып емдермін,
Мұнар емес және бұл сен өмірге келген күн...
Созсам қолым жетпейді, «Айды алқа ғып
тағар ем»,
(Ай бетінде сенімен мекендеп бір қалар ем...)
Кешір мені!
Бәріне жетер емес дәрменім,
...Содан бері жазылмас өз қайғыммен әуремін.
Сағыныш һәм мұң да емес, қыр басынан
Сен үшін,
Бір жалт етіп ақыры сөнген кешкі сәулемін...
Кешір мені...

11. 02. 2012ж

---