Өлең, жыр, ақындар

Махаббат

  • 05.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1562
(аударма)

Испания!
Мен өзіңмен сырласам жылап тұрып:
Тындашы өзің үлыңды құлақ түріп.
Көп нәрсені сіңірдің қаныма сен,
Бердің маған махаббат, тұрақтылық.
Жар сыйладың.
Ол ұқсайды балауса гүлге мүлде!
Аймалайды тынышсыз түндерімде,
Тек сол ғана жанымды жадыратты,
Түнектерден түңіліп жүргенімде.
Тағдыр, сірә, қоспаган бекер бізді,
Қастерлеймін кездескен мекенді ізгі.
Дауылдар мен қан төгіс соғыстар да
ажырата алмады екеумізді.
Кездескенше, сүйіктім, мен сенімен
жалғыздықта мақсатсыз сенделіп ем.
Мен мұнда едім, білмедім күн туарын
қанып ішер бақыттың ернеуінен.
Сонда шалды жүзіңді тұман кайғы
(ұғысқандар қабақтан сыр аңдайды).
Сүйгенінің қайғысын көре тұра
шын сүйген жан қайғырмай тұра алмайды.
Махаббаттың ыстықтау оты Күннен.
Ұмыттырдың, өмірден өкініп ем.
Қарсы шабам қатарға арғымақтай
Қарғып өткен ажалдың көпірінен.
Шолпаным боп кеудемде жарқырадың,
Содан бері жалғыз сен - бар тұрағым.
Күресте де сен жүрдің қатарласып,
өзіңменен шарықтап шалқыды әнім.
Бізде шаттық, қайғы да, кек те бірге.
азапты да мен үшін шекпедің бе!
Әрі шатты, әм мүңды жыр боп қалдың
менің кітаптарымның беттерінде.
Еш нәрсеге мен сенсіз елтідім бе,
сен болмасаң қызықсыз еркін үн де.
Тағдырым боп жолықтың сонау баста,
жалғыздықтың тұманын серпідің де.
Сен болмасаң атпайды таңым күліп,
минут сайын жүресің сағындырып.
Дүниенің жарығын жиып алып,
тұрсың мені нұрыңа малындырып.

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат – дала

  • 0
  • 0

Табиғат – дала
бір сәт
анашым, саған ұсап
күрсінеді, солады,

Толық

Қарсы алдыңда отырмын балқып жаным

  • 0
  • 0

Қарсы алдыңда отырмын балқып жаным,
сезім тұр тасығалы,
жанардағы найзағай жарқылдарын
кірпіктер жасырады.

Толық

Жалғыздық

  • 0
  • 0

Қайда, қайда сонау бір кезім менің;
жақсы көріп, дірілдеп көз ілгенім?
Селт етпеймін бұл күнде ештеңеге –
отқа өртеніп кеткен бе сезімдерім?

Толық

Қарап көріңіз