Өлең, жыр, ақындар

Үзбе үмітіңді

Ешқашан үмітіңді үзбе,
Құқығың бар құлап, түзелуге.
Қадамыңды аңдап бас,
Ешкімге енді сенбе.

Сынақтардан өтеді адам деген,
Өмірідің өзі де беріледі кезеңдермен,
Келеді жердің сәні де өзендермен.
Ағады су да арнасымен,
Тоқтамай тіршілік өтіп жатыр,
Әттең –ай , демеу үшін бағала барыңды сен.

Өмір деген бір елестей өтеді де кетеді,
Жақсылықты жасауға уақытта жетеді.
Ең байлық өмір деген бізге берген,
Көмегіңді аяма қолдан келген.

Ешқашан адамды сен кемітпе,
Емес ол кінәлі тағдырдың тауқымет бергеніне.
Сонда да қуанар өмірге келгеніне,
Күресер бақыт үшін шаршамай ол,
Өмір деген қас қағым сәт,
Түсіргің қиналғанда керемет кездерді де.

Бол алыс жауыздық пен жамандықтан,
Жауап бер күліп қана жандарға алысқан.
Өмір қанадай қиын болса да,
Ажырамағың ешқашан адамдықтан.
Тәкәпарлық, көкірек бұл азғындық,
Биік бол адамгершілік тұрғысынан



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз