Өлең, жыр, ақындар

Өсиет

  • 12.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1093
(аударма)

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.
Қанын сатқан Чилидің арамдары
Адамдарды қанады, сан алдады,
Қиналғандар демалып жүрсе деймін
Менің салған үйімде аралдағы.
Шаршағандар жамылып кек түнегін
Ұмытса сәл тұрмыстың тепкілерін,
Столымда отырып тамақ ішсе,
Төсегімде ұйқтаса деп тіледім.
Есігі ашық үйімнің, туысқаным,
Кел, ұмыт та азап пен жұмыс барын.
Салған үйім бұл менің өз қолыммен
Кешіп жүріп өмірдің ұрыстарын.
Мен осы үйде жыр жазғам тағы күшпен,
Махаббаттың шырынын қанып ішкем.
Талай ұзақ сапардан, сан елдерден
«Қара аралға» оралғам сағынышпен.
Сен де сағын бұл үйді, сағынасың,
Шын сағынып келмесең арыңа сын.
Айна төсті теңізге қара, сонда
Мазасыздау күйіңнен арыласың.

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сағындым, аға, сізді

  • 0
  • 0

Ардақты әке, асыл жар жанұяға,
сіздей адам болса ғой әр ұяда…
Біз қиналсақ, "қарағым" деуші едіңіз,
жүрмін Сізді сағынып, Әди аға!

Толық

Өлілер

  • 0
  • 0

Өлім, қаза...
Қыршын кетті қанша менің достарым,
Осы ма еді бұл жалғаннан тосқаным?
О, тәңірім,

Толық

Музаға

  • 0
  • 0

Сазыңмен сенің зарлы, үстем
келгендей ажал,
батып күн,
үні бар және қарғыс пен

Толық

Қарап көріңіз