Өлең, жыр, ақындар

Өсиет

  • 12.02.2022
  • 0
  • 0
  • 979
(аударма)

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.
Қанын сатқан Чилидің арамдары
Адамдарды қанады, сан алдады,
Қиналғандар демалып жүрсе деймін
Менің салған үйімде аралдағы.
Шаршағандар жамылып кек түнегін
Ұмытса сәл тұрмыстың тепкілерін,
Столымда отырып тамақ ішсе,
Төсегімде ұйқтаса деп тіледім.
Есігі ашық үйімнің, туысқаным,
Кел, ұмыт та азап пен жұмыс барын.
Салған үйім бұл менің өз қолыммен
Кешіп жүріп өмірдің ұрыстарын.
Мен осы үйде жыр жазғам тағы күшпен,
Махаббаттың шырынын қанып ішкем.
Талай ұзақ сапардан, сан елдерден
«Қара аралға» оралғам сағынышпен.
Сен де сағын бұл үйді, сағынасың,
Шын сағынып келмесең арыңа сын.
Айна төсті теңізге қара, сонда
Мазасыздау күйіңнен арыласың.

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен мені күтпе ешқашан. Алаңдама

  • 0
  • 1

Сен мені күтпе ешқашан. Алаңдама.
Өзіңді айыптама, жамандама.
Жүрегің мен деп соқса,
басу үшін

Толық

Мен жалындап өтемін

  • 0
  • 0

Мен жалындап өтемін
қариялардың қимайтын жас шағы болып,
балапандардың талпынар асқары болып,
ару қыздардың аңсаған арманы болып,

Толық

Бағың жүріп тұрғанда, бәрі жақын

  • 0
  • 0

Бағың жүріп тұрғанда, бәрі жақын,
досың да көп іздейтін, сағынатын,
арыңды арлап, сөзіңді сөйлер сенің
жүргеніңде жоламай жаныңа түн.

Толық

Қарап көріңіз