Өлең, жыр, ақындар

Өсиет

  • 12.02.2022
  • 0
  • 0
  • 723
(аударма)

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.
Қанын сатқан Чилидің арамдары
Адамдарды қанады, сан алдады,
Қиналғандар демалып жүрсе деймін
Менің салған үйімде аралдағы.
Шаршағандар жамылып кек түнегін
Ұмытса сәл тұрмыстың тепкілерін,
Столымда отырып тамақ ішсе,
Төсегімде ұйқтаса деп тіледім.
Есігі ашық үйімнің, туысқаным,
Кел, ұмыт та азап пен жұмыс барын.
Салған үйім бұл менің өз қолыммен
Кешіп жүріп өмірдің ұрыстарын.
Мен осы үйде жыр жазғам тағы күшпен,
Махаббаттың шырынын қанып ішкем.
Талай ұзақ сапардан, сан елдерден
«Қара аралға» оралғам сағынышпен.
Сен де сағын бұл үйді, сағынасың,
Шын сағынып келмесең арыңа сын.
Айна төсті теңізге қара, сонда
Мазасыздау күйіңнен арыласың.

ПАБЛО НЕРУДА



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қанат туралы хикая

  • 0
  • 0

Бір балапан құлады
Ұясынан домалап.
Ата-анасы жылады
Шырыл қағып. Обал-ақ!

Толық

Қараңыздар ізетпен қыз бала деп

  • 0
  • 0

Қараңыздар ізетпен қыз бала деп,
бұлданбаймын мен бірақ сыздана кеп.
Азаматсып топтарда билік құрып,
сыйлағанға масайрап бұзбан әдеп.

Толық

Қаладағы өмір

  • 0
  • 0

Болмаса да самсаған тал-терегі,
кең болатын қазақтың арқа-жеңі.
Отын іздеп, су іздеп жүргенде де
даламыздай жанымыз дарқан еді.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар