Мен қайғылы жыр жазамын түнімен

(аударма)

Түн. Үнсізбін. Бір нүктеге үңілем.
Мен бұл түні қайғы тұнған жыр жазамын
түнімен,
Дәл мынадай жолдар туар, мысалы:
«Жұлдыздарға толып кеткен
көк аспанның құшағы».
Не «түн желі тыр жалаңаш
би билейді шарқ ұрып,
сайқалдатып әндетеді біреулерді тәнті ғып».
Мен бұл түні қайғы тұнған жыр жазамын
түнімен...
Кейде ол мені сүйетін-ді.
Мен шын сүйіп жүріп ем.
Дәл осындай түндерде оны қанша құштым,
балқыдым,
Қанша сүйдім...
Білмеппін-ау болатынын арты мұң,
Ол да кейде есі шығып сүйетін-ді.
Ұғам шын.
Мен де солай...
Анау түпсіз қара көзді сүймей қалай шыдарсың.
Ойлаңызшы: бүгін ол жоқ. Жоқ қой, міне, қасымда.
Мәңгілікке жоғалтыппын. Сезбеп едім басында.
Ал онсыз қайғым менің жетеді енді ғасырға.
Ол жоқтағы түн де мына түн емес бір ғасырдай,
қайғылы жыр төгіледі көңілім де ашылмай.
Күйіп-жанып сүйсем де оны мендік ете алмадым.
Жұлдызды түн. Ол басқамен. Мен жырымды арнадым.
Бірақ жаным алай-түлей. Түсінбеймін түкке мен.
Сүйіктімді жоғалтқаным - қайғы ғой бұл күтпеген.
Жанарым тек соны іздейді, сол деп соғады жүрегім.
Бірақ ол жоқ.
Аласүрған жан-күйімнің таба алмадым бір емін.
Жоқ, сүймеймін!
Содан басқа әйел біткен құрып па!
Не жыным бар азап шегіп, басым сұғып былыққа.
Бірақ — оны қаншалыкты сүюші едім, құдай-ай,
Қазір келсе құшар едім не болғанын сұрамай.
Амал қанша, мына түнде
Мен сүйгенге дейінгідей сүйіп жатыр басқа оны,
Өзгелік боп наз күлкісі, бәрі-бәрі... қас, қолы...
Жұлдызды түн. Мен отырмын жанарымда жас толы.
Махаббаттың тәтті шағы қысқа екен ғой, жаңа ұқтым.
Енді мәңгі қайғысына құлаш ұрған ғаріппін.
Кеше ғана екеуміз де табысушы ек құмартып,
қалай ғана жоғалттым мен. Енді амал жоқ бұған түк.
Оның маған соңғы салған қайғысы бұл, ұғындым.
Менің де осы соңы болар оған жазған жырымның.

ПАБЛО НЕРУДА

---