Өлең, жыр, ақындар

Ақыл қиянаты

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 4448
Хабарым жоқ қасіретті шаң-күдіктен,
атырушы ем қырымда таңды үмітпен.
Табанымды сүйетін қытықтап құм,
жалғастырып жанымды мәңгілікпен.
Қозы айдасам күндерде құлын қылық,
қоңырлықтан қашатын суыр бұғып.
Көк шалғыным жанымды тазартатын
мені мөлдір шығымен жуындырып.
Қарағайдың иісі-ай тоғайдағы!
Тоғай жаны – көкпеңбек көл айналы.
Көлге жетпей балалар жамырайтын
қой жуаға жабылып жолай бәрі.
Ақ ботаға жарасар зерлі ноқта,
бас қоймайды тұмса інген кергіп отқа.
Қой маңырап, құлыншақ кісінеген
қырмызы кез келмей ме, енді жоқ па?
Көргем малды келмейді керең дегім
қос биені боз құлын тел емгенін.
Соның бәрі бұл күнде түсіме еніп,
шулап бірдеңе айтады емендерім.
Суым – ащы, шөп – нәрсіз, затым жеңіл,
сорға айналып көлдерім жатыр не бір.
Ауам улы. Жердегі бар нәрліні
жеп тауысты біртіндеп Ақыл-жебір.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жар-жар

  • 0
  • 0

Гүл-еріндер бақыт боп,
қона берсін, жар-жар.
Күнде осындай той-думан
бола берсін, жар-жар.

Толық

Қалмады сөзде қадір, тілде кие

  • 0
  • 0

Қалмады сөзде қадір, тілде кие,
ер сиқы болар дейтін іргеге ие:
би – мылқау, халық – аңқау, жігіт – сидаң,
көсемдер бірде бие, бірде түйе.

Толық

Менің қарызым

  • 0
  • 0

Қарыздармын
украин ұлы боп жаралғаным үшін-ақ,
Сонау баста тағдыр тегі отырмаған шытынап,
Жер мен суды, қос қанатты аспанды

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер