Күз көрінісі

Таразы. Шөп сарғайған. Күн жайдары.
Әндеткен сыбызғы үнді қурайлары.
Жайлаудан көшіп қонған ауыл түгел
күздікке үйді де ықшам ыңғайлады.
Киіз үйде түрілмейді ірге де енді,
суық күз береді әзер түнде белгі.
Есейген күздік құлын, тентек торпақ
бірге өріп енесімен сіргеленді.
Сабырмен баяу ғана ағып бұлақ,
жатқандай жазды ұзатып налып қырат.
Күздікке сойылады қыстан шығар
қоңы жоқ кәрі-құртаң, арық-тұрақ.
«Жақын, - деп, - енді күздің ызғар күні»,
қоштасса құстар, жанның сыздар мұңы.
Тезек пен сексеуілді су сіңді ғып,
апталап тұрып алар күз жаңбыры.
Ауылда арқын-жарқын аз бүгінде,
не жетсін жайлаудағы жазғы күнге.
Текемет, кілем тұтқан отаудағы
қыздардың сағыныш бар назды үнінде.
Күздікте мал тұрмайды қорада әлі,
ит-құс бар, ізім-қайым жоғалары.
«Жел болар – жұлдыз сирек», - деген
қарттың
келеді ертеңіне жорамалы.
Болса да аз шуағы мол қырмызы күн,
қалғандай сонда менің бір қызығым.
Алмасып жел мен шуақ, жұлдыз бен бұлт,
көп еді бояу, нәрі қыр күзінің.
1991

---