Өлең, жыр, ақындар

Әбішке

  • 23.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1152
СУАТТАР
Бір сергіп қайтсам ба екен елге барып,
жаныма жарқын мінез жеңгені алып,
жүзімді жоннан ескен желге жанып,
сатусыз сезімдерге бір сүңгісем,
сол ғана жүрегімді емдері анық.
Бас сүйер болмаса да бір туғаным,
сеземін мені аялар жұртым барын.
Қаншама құлшынғанмен, күңкілдердің
шылбырын жетпей әсте қырқуға әлім,
шаршады шырылдаумен бұл қу жаным.
Жоқ бүгін баяғы арын дауыл күткен,
талықсып кетер жандай ауыр жүктен
(шарасыз шақтарым ба жанымды үккен).
Ойымша: елдегі жұрт елеңдесіп,
жүргендей мені күтіп ауыл біткен.
Сағынып жас-кәрі де, жеңгелер де
(сезімтал жеңгеге жан тең келер ме!)
жастары – бауырым боп, үлкені – аға,
шақырып жүретіндей кел деп елге.
(бір жасап қалам осы ой тербегенде).
Ауыл, ел құятындай қуат нәрін,
тек содан оралардай шуақ таңым,
қайтадан таралардай жыраққа әнім.
Әйтеуір есі-дертім – дала менің,
нәр алар сонда зәмзәм суаттарым.
1981



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Табиғат – дала

  • 0
  • 0

Табиғат – дала
бір сәт
анашым, саған ұсап
күрсінеді, солады,

Толық

Нәпсі

  • 0
  • 0

Мен сені бір қырыңнан көріп тұрмын:
қолың мен өр кеудеңді жолықтырдым.
Қысылам анаң барлап қарағаннан,
Өзіңді бір көндіру — маған арман.

Толық

Өсиет

  • 0
  • 0

Жұмысшылар менің кіл жыр етерім,
Жер қопарған, кен қазған.
«Қара аралда» үйімді жағадағы
Мен өлгенде соларға мұра етемін.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер